Saint-Lo 2017: dag 1

Dit jaar doen er 20 Nederlandse kinderen mee aan het toernooi in Saint-Lo. De groep verzamelde zich om 11.30 uur op Rotterdam cs. Dries was als enige te laat en verdiende al voor de reis zijn eerste telaat streepje. Na enig hand schudden, een beetje bijpraten en kennis maken met de eerstejaars werden de treinkaartjes uitgedeeld. Dit jaar waren we verdeeld over slechts twee coupés. In coupe 15 wisten de drie begeleider de vier kinderen behoorlijk in toom te houden, Hiddo in coupé 16 was niet opgewassen tegen deze zware taak. Diverse malen klaagden reizigers over teveel aan lawaai. Leuk was de ontmoeting met de familie Visser, die vanwege het behalen van een VMBO-diploma hun dochter/nicht/kleindochter trakteerde op een reisje Parijs. Maar zo moeilijk is het VMBO toch niet? Carsten moet dus eigenlijk een weekje New York cadeau krijgen.

Traditie is om elke speler een Franse naam te geven, een rechtstreekse vertaling uit het Nederlands of via een aantal omwegen. Een beetje á de kerstpuzzel uit het Dagblad van het Noorden.

Hiddo Zuiderweg – Route du sud

Brent Burg – Bourge

Yannic Husers – Masonerise

Gert-Jan Rauw – Cru

Luuk Weidema – prairiemere

Carsten van der Hoeven – de la Ferme

Jip Damen – Damen

Mark en Alisha Warnaar – confedre triste

Machteld van Foreest – de Fereet

Stefan Vleming – flemmejet

Dominique en Joppe Kroon – Couronne

Circe en Sebastiaan Janse – Jeancellul

Sara Martinez – Mereprodemena

Cato de Zoeten – la sucris

Mathijs van der Borren – de la Bousser

Arthur Maters – mere? (handschrift onleesbaar)

Daan Hubers – mabonerier

Oele Dijkhuis – Dikemaison

Dries Wedda – Traitemant

Klaas-Jan Koedijk – Vachedike

In Parijs werd de metro genomen richting Monmartre. Dat was slechts een halte verwijderd van Gare du Nord. Brent miste even een metro, maar kon de volgende metro, die precies twee minuten later kwam, wel nemen. Een geweldig systeem!Daar werd in een klein parkje de bagage neergelegd. Kinderen konden in kleine groepjes naar de Sacre Coeur (alleen Alisha wist wat dat betekende) en naar het place du Tetre. Ook de Moulin Rouge was in de buurt. Slechts de helft hebben Place du tetre bezocht, de rest vond het te warm en de subway veel interessanter. En wij maar denken dat Yannic wilde afvallen. Hij heeft een speciale koelbox bij zich met dieetproducten.

Om ongeveer 17.30 uur naar st. Lazare. Dat gebeurde met enige hindernissen. Daan vond het nodig de beveiliging te testen en liet zijn koffer onbewaakt op het perron staan. Held Yannic sprong een halte later de metro uit om deze koffer veilig te stellen voordat mensen alarm zouden slaan om een mogelijke terreurbom.

Op st. Lazare ging iedereen in kleine groepjes naar de Burger King. De snacktent in Montmartre bleek niet meer te bestaan. Over een week wordt in hetzelfde gebouw een iets luxere eetetablissement geopend. Vanwege de tijd namen Brent en Hiddo, die de bagage bewaakten, maar een paar broodjes in de croissanterie, die ongeveer drie keer zo duur was als de BK. Bij nader inzien was dat niet nodig, want de trein had ruim een half uur vertraging.

Om iets na 19.30 uur vertrokken we dan eindelijk naar Lison. In de trein werd de jaarlijkse Hiddo-kwis gespeeld. Het lijkt erop dat elk jaar de kennis over topografie, geschiedenis en maatschappelijke onderwerpen terug loopt. Slechts Carsten en Luuk wisten zich aan de malaise te onttrekken en scoorden de meeste snoepjes. Circe blijkt veel te weten over de Tweede wereldoorlog, maar Hiddo wist natuurlijk genoeg vragen te bedenken die ze niet kon beantwoorden.

In Lison stonden vier autobusjes op ons te wachten. In een kwartiertje werden we naar de speellocatie gebracht. Om ongeveer 23.10 arriveerden we hier.

We slapen op de tweede verdieping! Dat betekent slechts vier trappen lopen, het is wel eens erger geweest. Kinderen werden meteen richting bed gedirigeerd, maar vooral de meiden hadden het daar erg moeilijk mee. Een half uurtje duurde het zeuren voordat de strenge blik van Hiddo hen overtuigde dat verder onderhandelen nutteloos was. De A- en B-spelers mochten natuurlijk zelf bepalen wanneer ze gaan slapen. Voor de Voorschotenaren werd het dan ook 3.30 uur.

Quotes van de dag:

Elke dag proberen we domme, grappige of opmerkelijke uitspraken van spelers hier weer te geven. Hieronder de resultaten van de 1e dag:

Machteld: “Ik mag niet snoepen, want ik heb al zes gaatjes.”

Onno: “Ik houd niet van shoarma, daar zit te weinig vlees in.”

Matthijs; “Mijn favoriete voetbalclub is FC Groningen, want die hanteren de aardbevingstaktiek, waardoor alle tegenstanders omvallen.”

Machteld: “Ik wil niet met andere meiden in een snelschaakteam, want die zetten zo traag.”

Saint-Lo 2017 heenreis

9 ronden Zwitsers in twee niveaugroepen

Van 8 t/m 15 juli
Reisdagen op 7 en 16 juli

Vertrek op 7 juli: 11.58 uur vanaf Rotterdam cs

Aankomst op 16 juli: 19.02 op Rotterdam cs
Tegenstanders uit heel Europa
Voor spelers van 8 t/m 18 jaar

Twee prachtige snelschaaktoernooien
Deskundige begeleiding door ervaren schaaktrainers
Elke dag voorbereiding en analyse
Een bezoek aan de invasiestranden

Elke dag een verslag voor het thuisfront                                              

Vuurwerkshow op 13 juli
Per Thalys naar Parijs en verder met de metro naar Lazare en trein naar Saint-Lo
Overnachting in 2-3-4 persoonskamers in een studentenflat direct naast de speelzaal        
Drie maaltijden per dag
Een middag of ochtend naar een subtropisch zwembad
Ouders kunnen mee


Prijs: € 475,- voor 10 dagen. Reis gaat door. 

Informatie: 050-5716807, 06-83227313 of superhiddo@hetnet.nl
Website: http://echecsaglo.fr/festival-2017/
Opgave voor 10 juni via e-mail.
Betaling voor 1 juli

Deelnemers op dit moment:

Cato de Zoeten

Stefan Vleming

Alisah Warnaar

Matthijs van Borren

Klaas-Jan Koedijk

Mark Warnaar

Sara Martinez

Circe Janse

Sebastiaan Janse

Daan Hubers

Machteld van Foreest

Dries Wedda

Oele Dijkhuis

Jip Damen

Luuk Weidema

Carsten van der Hoeven

Joppe Kroon

Dominique Kroon

Arthur Maters

Jeugdschaaktoernooi Saint-Lo 2017

In de achtste ronde viel het doek voor Jip. Hij leed een nederlaag tegen het Wit-Russische jongentje van nog geen 10 jaar oud, die later met 8,5-9 de groep zou winnen en kon de eindzege vergeten. Oele ging lekker door en versloeg Theo Bressy, een dikke 2000-er die goed bevriend is met de Nederlanders. Hij had het er erg moeilijk mee en moest door Oele en Yannic worden getroost. Zijn 2e teleurstelling in een paar dagen. Hij lag ook al huilend op het veld na de verloren EK-finale van Frankrijk.

Barry, Alisha, Arthur en Dries winnen en kunnen bij een goed resultaat in de slotronde nog een mooie klassering halen.

’s Avonds werd er gebowld door ouderen en C-meisjes, aangevuld met Arthur, Theo Bressy en Niels Willems, de Franse jongen met Nederlandse roots die de dag erop tegen Oele moest spelen. Schakers zijn iha niet al te vaardig in balspelen, maar Carsten is daar een uitzondering op. Hij gooide de ene naar de andere strike en bleef iedereen mijlenver voor. Op de vraag hoe dat kan, was het antwoord: “Bowlen is gewoon makkelijk.”

Daarna nog even naar Blackbird, een poolcafé met veel tv-schermen en dure drankjes. Hiddo probeerde twee Franse dames te versieren, die volgens Alisha veel te jong waren. Toen hij erachter kwam dat ze rookten, staakte hij zijn pogingen, die toch tevergeefs waren.

Er was geen vuurwerk dit jaar. Meestal steekt men dat in Saint-Lo op 13-7 af, zodat de notabelen de volgende dag naar Parijs kunnen. Dit jaar had men echter besloten dit in het weekend te doen, dat zou meer publiek trekken.

De volgende dag begon de ronde al(weer) om 9.00 uur. Aan alle toernooiorganisaties in de wereld: het is logisch om de laatste ronde wat vroeger te beginnen, maar doe dat alsjeblieft pas om 10.00 uur, voor pubers is dit een onmenselijk tijdstip!

We stonden gewoon op normale tijd op, dan maar een paar minuten te laat. Jip moest tegen Barry. Het was de 3e Nederlander die hij kreeg, iets teveel van het goede. Hij had Ivo Maris, begeleider van vorig jaar, gebeld voor advies en speelde c6, Pa6-c7. Ivo kan met zo’n baggersysteem wel uit de voeten, maar Barry is iets minder sterk. Een snelle nederlaag was het gevolg. Jip dacht nu een geldprijs te hebben, maar kwam bedrogen uit. Deze werden niet gedeeld. Hij eindigde als vijfde, maar was wel de beste Nederlander t/m 20 jaar en kreeg een mooie beker.

Arthur speelde misschien zijn minst goede partij van het toernooi en verloor vrij kansloos. Maar toch werd hij nog de beste speler t/m 12 jaar en mocht ook een mooie beker in ontvangst nemen.

Alisha won en kwam daarmee ook op zes punten. Wellicht de beste W-We van allemaal! Sarah speelde voor de zesde keer remise en werd de remisekoningin van het toernooi. Joppe en Dominique konden de eerste drie ronden niet meedoen, maar deden het beiden goed met 4-7. Luuk en Carsten, beide A-spelers, zullen zich iets meer voorgesteld hebben van hun toernooi.

In de Open groep won Oele opnieuw van een veel hoger ingeschatte speler. Hij kwam daarmee op 6,5 punten. Net geen gewone geldprijs, maar wel de ratingprijs < 1800. 90 euro rijker!

Dries was de laatste dagen wat verkouden en speelde misschien daardoor wat minder. Hij verloor tegen het Koningsindisch, maar meldde dat dit onnodig was. Iha een goed gespeeld toernooi, maar iets te weinig punten. Anna behaalde slechts 3,5 punten. Niet heel veel, maar haar tegenstand was erg hoog. En tegen 2000-spelers deed ze lange tijd goed mee in de partij. Toch een prima toernooi en bij het snelschaken was ze een beest! Fardin was de laagst geklasseerde Nederlander. Hij moest in de laatste ronde tegen Yannic en ging er kansloos af, vooral omdat hij er zelf niet in geloofde. Hij speelt erg taktisch, partijen zijn altijd het bekijken waard. Ook wil hij altijd met zijn tegenstander analyseren, op dat punt een voorbeeld voor velen. Nog iets stabieler worden en hij wordt een erg goede schaker.

Bij de prijsuitreiking mochten spelers uit de jeugdgroep nog een cadeau kiezen uit de prijzenpot. Beeldschermen, een voetbal, wifiversterker, een lamp en nog veel meer werd uit de pot gepakt. Hiddo kreeg nog een draadloze muis. Uiteraard na afloop van de (snelle) prijsuitreiking weer chips en cola.

Na de prijsuitreiking vertrokken de meeste Fransen. De buitenlanders bleven en dineerden nog een keer, nu ook met organisatie, die zelfs wijn bij het eten kreeg.

Daarna begon het feesten met de animateurs. Hiddo had inmiddels koorts gekregen en besloot vroeg naar bed te gaan. Vraag dus anderen maar wat er allemaal gebeurt is in de nacht, maar in elk geval heeft Jip behalve op het bord ook op ander gebied goed gescoord.

De volgende dag kwam de organisatie ons om 8.15 ophalen. De meeste spelers moesten hals over kop uit hun bed getrommeld worden om in 15 minuten in te pakken en de kamer op te ruimen. Dat lukte natuurlijk niet, reden dat we bijna te laat voor de trein kwamen. Ontbijt zat er dus niet in. Niet erg, het bestond toch slechts uit koekjes en sinaasappelsap. En Hiddo had nog gezegd om eerst in te pakken voordat er leuke dingen gedaan mocht worden, maar luisteren….

De terugreis, met overstap in Caen, verliep voorspoedig. Op Gare du Nord kon iedereen gaan lunchen bij de Mac of Quick. Na de aanslagen in november is de beveiliging duidelijk aangescherpt. Bagage wordt gescand voordat iedereen de Thalys in mag. Maar veiligheid is slechts schijn: iemand kan rustig in de rij voor de scanner gaan staan en een bom laten ontploffen, ook met tientallen doden tot gevolg. Maar in de trein ben je veilig.

In Brussel waren we net op tijd om Dumoulin de tijdrit te zien winnen. We misten echter de aansluiting naar Rotterdam omdat Hiddo niet goed keek. Dus iedereen snel opbellen dat we een uur later thuis zouden komen. Bijna was dat nog mislukt, want we stonden in eerste instantie op het verkeerde perron. Niet alle borden gaven dit op dezelfde manier aan.

Sarah nam in Brussel afscheid en gaat kanoen in de Ardennen met familie. Fardin werd in Antwerpen opgehaald, de rest in Rotterdam. Daarna nog even eten, samen met Yannic, en via een omleiding naar Amsterdam cs was Hiddo pas om 01.00 thuis. Einde reis.

De laatste dagen.

Na de voetbalfinale volgden twee min of meer normale dagen. ’s Ochtends om 8.30 verzamelen om te ontbijten. Voorschoten maakt het nogal laat (rond 4.00) en skipt het ontbijt, de anderen lopen dagelijks 10 minuten naar de speelzaal. Kunst daarbij is de grote groep Franse kleintjes, die begeleid worden door het animateurteam, voor te blijven, want dat scheelt zeker 20 minuten wachttijd.

Ontbijt is wat karig: stokbrood met jam of honing. Vrijwel iedereen heeft wat meegenomen: nutella, hagelslag, ontbijtkoek, pindakaas, dus er is toch nog wel wat keus. Op de zondag wordt er echter geen stokbrood gebakken. Er liggen dan witte plakken in de kist, maar net toen wij kwamen, was het brood op. Het mensateam was onverbiddelijk, geen extra croissant. De grote hoeveelheid die daarvan over was, werd later in de speelzaal verkocht.

Na het ontbijt wordt er wat gelummeld (terug in bed, gestoeid met de mobiel, Anna leest een boek, wat geschaakt. Het animateurteam organiseert vele activiteiten, maar de Nederlanders hebben geen zin in shogi, punniken, jurken maken of een pingpongtoernooi. Rond 13.00 uur is de lunch, ook nu moeten we de grote groep voorblijven, waarna iedereen zo’n beetje net op tijd in de speelzaal verschijnt voor de ronde om 14.00 uur.

Op de maandag scoorden de Nederlanders 7,5 punten, niet onaardig. Barry kreeg zijn 2e Nederlander. Hij was een paar dagen geleden behoorlijk overstuur toen hij van Arthur verloor, maar nu kwam Alisha er niet aan te pas. Arthur kreeg zijn eerste nederlaag te slikken, tegen een sterke Fransman, Jip won wel en doet nog goed mee aan de top.

’s Avonds zou het voetbaltoernooi een vervolg krijgen, maar tijdens een van de wedstrijden werd een Belg onwel. Waarschijnlijk oververmoeidheid in combinatie met te weinig eten en te veel beweging werd hem fataal. Een ambulance bracht hem naar het ziekenhuis. Gelukkig kon hij de volgende dag wel meespelen. Het toernooi werd voor die avond afgelast. Jordan, de geniale speler van Stade Rennes, die altijd speciaal voor dit toernooi overkomt, kwam dus dit keer voor niets. Wel liet hij ons zijn knappe vriendin zien.

In deze nacht werd Barry door een animateur ook teruggepakt voor zijn pesterige gedrag tegen de animatie na de verloren ek-finale (foto’s staan op de facebook van Luuk). Terwijl Barry nietsvermoedend stond te douchen, hoorde een animateur zijn zware stem op de begane grond. Hij besloot naar boven te komen om vervolgens aan Luuk, Sarah en Dominique te vragen of en onder welke douche Barry stond. Een lege prullenbak werd in een andere douche gevuld met ijskoud water, en terwijl Barry zich stond af te drogen, werd deze helemaal leeggegooid over Barry. Terwijl Barry scheldend en tierend onder de douche vandaan kwam, maakte de animateur zich snel uit de voeten. Luuk werd als schuldige aangewezen, maar gelukkig had Dominique alles gefilmd, zodat kon worden aangetoond wie de echte dader was. Barry wil nog wraak nemen, maar dat is er tot op dit moment nog niet van gekomen.

Op dinsdag ging een groep C-spelers met Hiddo en Yannic naar het golfslagzwembad gelegen in de meest luxe wijk van de stad. Het werd een enorme sof. De zwembaddirectie had het beleid gewijzigd: zwemmers mochten sinds 9 maanden geen shorts meer dragen in het bad. Daar kwamen we pas achter toen we op het punt stonden het bad in te duiken en we werden teruggefloten door de badmeester. Op ons verzoek pleegde hij nog overleg met de directie, maar deze was onverbiddelijk. Wel kregen we ons geld terug. Ook het nabij gelegen boccage museum was dicht, dus toen maar via de intermarché naar de speelzaal terug.

Tussen alle activiteiten loopt er tussen de c-jongens en meisjes ook nog een wedstrijd. Er wordt namelijk geprobeerd om deelnemers hun telefoonnummer te ontfutselen. De jongens proberen nummers te krijgen van mooie meisjes en andersom. De stand is nog ongeveer gelijk, maar het nummer van Pauline (het meisje dat Jip vorig jaar leuk vond) is al in het bezit van Oele. Dominique heeft echter al het nummer van Niels, waarmee al volop Whatsapp-contact is. Hij zou later ook meespelen in een van de teams van het pannenkoekentoernooi. Oele en Fardin belden op de nachtelijke tijdstippen de animateurs op, terwijl deze in vergadering waren. Ook Dominique werd na middernacht wakker gebeld. De volgende dag gingen hun mobieltjes dan ook achter slot en grendel.

De 7e ronde verliep weer uitstekend. Jip won en staat nu op de tweede plaats. Arthur speelde weer een plusremise terwijl ook Dries weer van een hoger ingeschatte tegenstander won. Oele had een vervelende middag. Voor de tweede achter opeenvolgende keer had iemand water op zijn stoel gelegd. Toen hij terug kwam met een schone broek, trof hij een briefje aan met: “You will lose”. Het briefje kreeg wel gelijk, zijn tegenstander van ruim 2200 won snel vanuit een theoretisch bekende stelling.  De dader van deze vervelende grap is tot op heden onbekend. Wel is Oele niet echt geliefd bij velen, vanwege zijn beledigende opmerkingen richting alles met enige macht.

’s Avonds het jaarlijkse hoogtepunt, het pannenkoekenteamsnelschaaktoernooi. Teams van zes personen met een totale maximale rating van 9800 speelden zes ronden Zwitsers tegen elkaar. 32 Teams plaatsen zich voor de knock-out fase. Winnaars krijgen niets, het gaat puur om de lol. Aan de rand van de zaal kun je voor 50 cent crêpes kopen. Ook wordt er elke ronde geloot wie er voor een gratis pannenkoek speelt. Veel spelers zijn raar uitgedost (de Nederlanders hadden hun oranje T-shirt aan), er mag worden gezongen en geschreeuwd. Er deden twee teams mee: Barry’s baggerteam (Barry en de C-spelers) en Luuks lucky losers. Ook was er nog een gecombineerd Nederlands-Frans team (Theo’s terrible tigers). Alle teams behaalden de ko-fase, maar dat was voor het combi-team, dat hoog werd ingeschaald, het eindstation. Een ronde verder strandden ook de andere teams. Totaal onnodig. Carsten kon mat in 2 geven, maar zette met 4 seconden op de klok zijn tegenstander pat, waardoor het 3,5-2,5 werd in plaats van een gelijkspel. Bij het laatste ging het op papier zwakste team door. Carsten had toen genoeg tijd om nog 7 crêpes naar binnen te werken waardoor zijn aantal op 10 kwam, een record voor die avond.

Prachtig was ook de overwinning van Barry in de 1e ko-ronde. Zijn vlag viel, maar de vader van zijn tegenstander claimde. Barry pikte dit natuurlijk niet. Gevolg was een 2 minuten vluggertje dat door Barry op weerzinwekkende manier werd gewonnen.

Na het pannenkoekentoernooi, dat om half 1 was afgelopen, gingen alle kinderen braaf naar hun kamer. Het Hiddo-regime is dit jaar minder sterk aanwezig, waardoor jonge deelnemers meer vrijheid hebben dan vroeger het geval was. Er wordt elke nacht nog veel uitgespookt in en rondom de kamers. Zo vonden Anna en Alisha het een goed idee om nog even een balletje te trappen in de gang achter onze kamers. Een erg dikke Fransman was het daar echter niet mee eens en ging voor de kamers van de Nederlandse delegatie staan om het geluid de kop in te drukken. Bij elke beweging in en uit de kamers werd er een hoop geschreeuwd in het Frans en dreigde hij de kinderen te slaan als ze niet zouden stoppen met lawaai maken. Hiddo was vervolgens naar Hubert en de animatie gelopen om de situatie uit te leggen, en binnen no-time was de hele 2e verdieping gevuld met mensen. Nadat een en ander was uitgepraat, werd besloten dat de man weer naar zijn kamer zou gaan en de kinderen zouden geen lawaai meer maken. Als deze afspraken doorbroken werden en de animatie nog een keer moest komen, zou dat uitsluiting van het toernooi tot gevolg hebben. Er zijn na deze laatste waarschuwing geen problemen meer ontstaan, en nadat Sarah en Dominique om 4:15 ook de Voorschoten-kamer hadden verlaten, keerde de rust in de dormitory weer terug.

Quote van de dag:

Dominique: “Wist je dat je een tampon ook kunt gebruiken om een bloedneus te stelpen? Maar ik doe dit nooit.”

Fardin: “Barry, je gedraagt je nu nog als een klein kind, hoe erg moet je dan wel zijn geweest toen je 12 was?”

Pannekoekentoernooi en voetbalfinale + nasleep

Eindelijk een min of meer normale dag. Pas ’s middags moest er gespeeld worden, dus in de ochtend kon er gewoon gerelaxt worden. Voorschoten vond 8.30 te vroeg en besloot om het ontbijt te skippen om pas tegen het middaguur op te staan. Ja, als je tot 3.00 zit te kaarten….

Fardin besloot om nog niet geheel duidelijke redenen tegen 23.30 van kamer te verwisselen en ligt nu bij Joppe en Barry. Dat heuglijke feit moest natuurlijk om 1.30 uur aan Alisha en Dominique per telefoon worden doorgegeven. Een asostreepje was het gevolg.

In de vierde ronde werd de ijsjesscore, vanwege het meedoen van Dominique en Joppe met een punt verhoogd, opnieuw gehaald. Arthur en Jip wonnen beiden en kwamen op 3,5 punten. Dries won van de sterke WFM Honorine Auvray en kwam op drie in de open groep.

’s Avonds het voetbaltoernooi. We deden met twee teams mee. Uit veiligheidsoverwegingen waren Barry en Yannic in verschillende teams ingedeeld. Er moesten in poules van vier drie wedstrijden worden gespeeld, waarna de beste twee teams doorgingen. Een team wist zich met veel moeite op doelsaldo te plaatsen voor de finaleronde op 11 juli. Vooral Barry blijkt veel beter dan vorig jaar, en met Luuk, Jip en Carsten erbij heb je al een aardig team. Helaas werd dat gecompenseerd door Dominique, Alisha en Anna. Geheel schadevrij kwamen de spelers niet terug. Barry en Yannic hadden blessures en Jip’s wonden van de dag ervoor waren nog niet geheeld.

Deze dag werd ook een groepsfoto gemaakt door de twee (deels mooie) Franse stagiaires die ook Hiddo interviewden voor de toernooisite. Het is te lezen op: http://festival2016.echecsaglo.fr/delegation-hollandaise/

De volgende dag stond er weer een ronde om 9.00 uur gepland. Saint-Lo is een fantastisch georganiseerd toernooi, maar voor velen mogen de ochtendrondes wel een uurtje later beginnen. Na de sterke rondes van de vorige dagen maakte we nu even pas op de plaats. Maar zes punten. Wel gaven Dries en Luuk totaal gewonnen posities uit handen. Jip speelde een degelijke remise, terwijl Arthur won van een even hoog ingeschaalde dikke Zweed en nu de beste Nederlander is met 4,5 punten.

’s Middags gingen een deel van de groep naar Mont st. Michel, zo’n 90 kilometer van Saint-Lo. De C-spelers en Barry wilden liever meedoen aan het snelschaaktoernooi. Omdat het voor hen niet zo liep, haakte de een naar de ander af en iedereen verliet voortijdig het toernooi. Zo hoort het natuurlijk niet.

Vladimir Polley, een wit-Rus die in Zweden woont, bracht ons met de gehuurde minibus naar Bretagne. Daar was alles compleet veranderd t.o.v. een paar jaar geleden. Nieuwe, verder af gelegen dure parkeerplaatsen, waarvan je met een shuttlebus gratis naar de ingang van de mont werd gebracht. Bij de ingang van de meer dan 1000 jaar oude abdij kregen de spelers overheerlijke softijsjes van drie euro en daarna werd de abdij bezocht waar een op mr. Bean lijkende gids vanalles vertelde, maar we nu al weer vergeten zijn. Dominique en Sarah vonden het echter prettiger om op de harde bankjes in de kerk te gaan slapen.

Terug in Saint-Lo aten we de toetjes bij de mensa om vervolgens naar de traditionele pizzeria te gaan, waar de bodems elk jaar dunner en taaier worden. Omdat de wifi daar niet goed werkte, ging een aantal spelers nog eventjes internetten bij de nabij gelegen Mac, uiteraard zonder het nuttigen van een consumptie.

De C-tjes waren ondertussen al aan het voetbal kijken of zelf aan het voetballen, want de wedstrijd was, zoals de meeste op dit EK, erg saai. De paar honderd mensen in de zaal hadden er lang niet allemaal de aandacht bij, velen vluggerden of speelden bughouse. Het spektakel begon vlak voor de verlening, toen Frankrijk op de paal schoot. Helemaal bont werd het toen Portugal de 1-0 maakte. Veel kleine kinderen begonnen toen al spontaan te huilen, anderen schreeuwden bij iedere Franse aanval zich de hemd van het lijf om meteen weer terug te zakken in hun stoelen als de bal werd verspeeld. Na afloop hebben we minuten lang in een deuk gelegen van het lachen. Huilende kleine kinderen, boze pubers die met stoelen smeten, dit alles werd keurig vast gelegd door de camera van Luuk. Op zijn en op mijn facebook zijn ze te zien.

Iedereen ging snel naar bed, maar Barry moest de animateurs nog even provoceren en riep keihard “Portugal”. Hij werd meteen in de tang genomen door drie Fransen, bewerkt met een basketbal en overgoten met water. Ook alles keurig vastgelegd en op fb gezet door Luuk en andere Nederlanders die niet meer bijkwamen van het lachen.

Voetballen en Mont St. Michel

De eerste ronde verliep niet bijster goed voor de Nederlanders. Uit 11 partijen werden slechts vier punten gescoord, ver onder de ijsjesscore van 7. Vier spelers doen echter mee aan het open toernooi en krijgen het daar erg zwaar. Oele ,Fardin en Anna konden het niet bolwerken tegen hoger gerate tegenstanders. In het jeugdtoernooi speelde  Carsten tegen de nr. 1 geplaatst en ging er behoorlijk snel af nadat in een soort draak zijn zwartveldige loper werd geruild. Alisha maakte een openingsfoutje, verloor een pion, maar had nog wel spel en gaf iets te snel op. Arthur stond de hele partij beter, miste in het eindspel een goede kans, en kon daardoor net niet winnen: remise. Sarah kwam daarentegen met remise goed weg. Haar tegenstander dacht dat haar vlag was gevallen na zet 47, maar had niet in de gaten dat ze inmiddels een half uur extra hadden gekregen. Een flinke tegenvaller voor de jonge Fransoos. Jip, Barry en Dries wonnen regelmatig.

Na het ontbijt gingen de meeste spelers voetballen. Enkelen maakten de supermarkt onveilig. Sarah wilde shampoo en tandpasta kopen, maar kwam terug met 23 euro aan cosmetica en uiteraard zonder tandpasta. Na de ronde bleek Fardin een enorme fles drank gekocht te hebben voor 2 euro. Gelukkig alcoholvrij, maar het smaakte voor uiteraard voor geen meter.

Na de maaltijd, met ditmaal groene boontjes, couscous en cornetto’s, werd er uiteraard voetbal gekeken in de speelzaal. De Fransen werden helemaal gek na de (onterechte?) penalty en gingen compleet uit hun dak na de 2-0.

Ondertussen ging een aantal C-spelers voetballen in de gang van de dormitory. Dit jaar slapen we op de 2e verdieping. Een Engelse vrouw moest Oele en Fardin tot de orde roepen, maar die werden pas echt rustig toen Hiddo even flink boos werd. Beide kregen een aso-streepje. Bij meer dan twee, mogen ze meehelpen afwassen in de keuken van het restaurant. Nieuw zijn dit jaar de sympathie-streepjes. Luuk heeft er al twee verdiend door zijn hulpvaardigheid in Parijs, Barry een door het al dan niet vrijwillig uitdelen van drop en Alisha en Anna ook een voor het verzorgen van Jip, die bont en blauw werd geschopt bij het voetballen tegen een Frans team. Binnen een dag staat Jip trouwens al op twee te laat streepjes. Bij drie mag hij voor iedereen de etensresten opruimen.

Nadat de jongeren naar bed gingen, bleven de ouderen nog lang kletsen op de Voorschoten-kamer. Daar bleek dat Barry afgelopen donderdag niet was geslaagd voor zijn rijbewijs. Hij kreeg een ingreep omdat hij een verkeersonveilige situatie had veroorzaakt. Ook Carsten volgt inmiddels rijlessen. Er kan nu worden gewed wie als eerste zijn rijbewijs heeft gehaald.

Op vrijdag stonden er twee rondes op het programma. De eerste ronde al om 9.00 uur. We stonden niet eerder op (op Oele, Arthur en Dries na) en gingen gewoon om 8.30 ontbijten om slechts een paar minuten te laat achter het bord te verschijnen. Beide rondes verliepen goed voor de Nederlanders. In de 2e ronde werden 8,5 punten bij elkaar geschaakt, ’s middags ook weer 7. Beide voldoende voor de ijsjesscore. Arthur staat op 2,5 punten het hoogst van iedereen. Carsten nam in de derde ronde revanche tegen een meisje van 1200, dat ’s ochtends nog van Luuk gewonnen had. Oele deed ook van zich spreken door een Lucien Niepceron, de plaatselijke held, die ruim 200 punten meer had, in het eindspel compleet weg te vegen. Voor het eerst wordt er geen versneld Zwitsers gespeeld (waar de betere schakers virtuele punten krijgen om zo van begin af aan direct meer interessante partijen te krijgen), maar gewoon Zwitsers.

’s Avonds het handicaptoernooi. Er werden zeven ronden Zwitsers gespeeld, met een begintijd van 10 tegen 10 minuten. Per 50 elopunten ratingverschil krijgt de sterkste speler een minuut tijdsaftrek, maar hij houdt altijd minimaal twee minuten over. Dries eindigde hier als beste Nederlander, op plaats 36. Net niet genoeg om naar de knock-out fase over te gaan, die de volgende dag (= vanavond) wordt gespeeld. De familie Kroon was inmiddels ook gearriveerd, Joppe en Dominique konden meteen meedoen aan het snelschaken, net als hun vader. Alisha en Anna verkozen een beetje nachtrust en deden niet mee. Na twee ronden kwam ook Yannic aanstappen, totaal bezweet vanwege de wandeling met koffer van station naar de speelzaal, een hoogteverschil van zo’n 50 meter. Hij kon ook nog meedoen aan het handicaptoernooi.

Halverwege de avond kreeg iedereen ijsjes. De prijzen hiervan waren, net als de grootte van de ijsjes, verlaagd (20 cent), maar de meeste andere prijzen, vooral van frisdranken zijn een stuk hoger dan vorig jaar. Een blikje kost 1,50. Dus inslaan in de supermarkt loont. Koffie en thee drinken de spelers amper.

Quote van de dag:

Sarah: “Wist je dat mijn moeder een niet nader te noemen speler (Yanic Husers) de vrolijke homo noemt?”

Fardin: “Ik heb een heel hoog eq, want mijn sociale vaardigheden zijn heel goed (we wisten niet dat onder grote sociale vaardigheden ook het gooien van jellybeans naar diverse personen behoorde alsmede voordringen in de lange wachtrij bij het eten). Hoe denk je anders dat ik aan het telefoonnummer van dat Franse meisje ben gekomen?”

Eerste drie rondes en handicap

Dit jaar doen er 13 Nederlandse kinderen mee aan het toernooi in Saint-Lo. Elf daarvan reisden op woensdag 6 juli vanaf Rotterdam cs naar Parijs. Joppe en Dominque Kroon, al ervaren Saint Lo-gangers, kunnen de eerste dagen niet en komen pas vrijdag. Yanic Husers zal ook op die dag arriveren. Hij is wel Nederlander, maar kon in verband met hertentamens pas zeer laat aangeven of hij mee kon doen. Te laat voor ons, maar hij regelde alles zelf en komt op eigen gelegenheid en valt dus ook niet onder het beruchte Hiddo-regime.

De treinreis verliep perfect. Geen vertraging, geen moeilijk doende conducteurs, maar wel enige reizigers die de kinderen tot stilte maanden, iets waaraan slechts korte tijd gehoor aan werd gegeven. Op de stations in Parijs viel meteen de verscherpte bewaking op. Veel meer militairen en politiemensen dan vroeger op de been.

Metrokaartjes waren al in de Thalys gekocht, dus we konden meteen naar RER E, waar we slechts een paar minuten hoefden te wachten. Ruim 1,5 uur voor vertrek arriveerden we op st. Lazare. Iedereen kreeg vijf euro om te besteden. Ik had verwacht dat men iets zou nemen bij de Burger King, maar de meesten kochten chips, ijs en koekjes in een supermarkt.

Ook de trein naar Cherbourg vertrok en kwam op tijd aan. Uitstappen deden we in Lison, waar we een klein kwartiertje moesten wachten op een regionaallijntje naar Saint Lo. Daar ontmoetten we twee Hongaarse vrouwen, die van toernooiorganisator Hubert Beneteau te horen hadden gekregen zich bij ons aan te sluiten. Ze waren echter een beetje in paniek toen ze ons niet konden vinden op St. lazare. In de trein werd natuurlijk geschaakt, gepraat, veel gesnoept en de Hiddo-kwis gespeeld. Daaruit bleek dat de historische en topografische kennis elk jaar slechter wordt en dat Carsten vrijwel alles weet. Fardin nam een eindeloos durende monoloog op met de bedoeling om een vlog op internet uit te brengen. De link krijgt u tzt

In Saint Lo stond drie auto’s klaar die ons, de Hongaren en een Russisch/Estse moeder, woonachtig in Zweden, en haar zoon naar de speelzaal te brengen, een ritje van zo’n vijf minuten, waar we o.a. de start van de etappen in de tour passeerden. De mensa bleek nog een half uur open, dus snel naar daartoe. We moesten daarvoor over allerlei hekken klimmen, die bij nader inzien gewoon open konden. Rijst met vlees of vis en haricot’s. Wat men met de boontjes had uitgespookt, weet ik niet, maar de groene kleur was totaal verdwenen. Smaken deed het evenmin, maar de rijst was prima, evenals de voor- en nagerechten. 

Diverse animateurs, een team van jongeren die allerlei nevenactiviteiten organiseert rondom het toernooi was ook al aanwezig. Vele oude bekenden in dit team, maar ook nieuwelingen. Simon le Marec, de enige persoon die alle kleine Fransjes in toom kon houden, had geen tijd meer. Zijn plaats werd ingenomen door Yannis Aubry, een oud-deelnemer, waarmee Hiddo in het verleden enorme ruzie kreeg over een zwarte dame en drie jaar geleden nog stomdronken tijdens de 14 juli, maar inmiddels volwassen geworden.

Na het eten werd er gevoetbald. En in de speelzaal hing een groot scherm, waarop live de wedstrijd Portugal – Wales te zien was. Dat wordt morgen (nu vandaag) erg gezellig. Na de wedstrijd gingen de ouderen nog even schaken en daarna naar bed. De jongeren gingen al eerder, maar weigerden te slapen. Onder aanvoering van Fardin en Oele werd de meisjeskamer bestormd, slingers in de gang gesmeten en tot diep in de nacht lawaai gemaakt. Toch was iedereen de volgende ochtend op tijd voor het ontbijt. Op Jippe na natuurlijk, die zoals gewoonlijk pas om 8.25 gaat douchen.

Een paar dingen zijn anders in Saint-Lo dit jaar. Het voetbalscherm is al genoemd, maar ook de zaalindeling is anders. De kleintjes < 1400 spelen voorin, daarna de gewone jeugd en helemaal achterin de open groep. Een verbetering, want nu spelen de kleintjes het dichts bij de organisatietafel en kan men ze dus beter in het oog houden. Voor de betere jeugd en volwassenen is het iets rustiger. Verder zijn er plastic bekers te koop voor 1 euro met de toernooiposter erop en de voornaamste sponsoren. Die bekers kunnen worden afgewassen opnieuw worden gebruikt. Goed voor het milieu, nu hoeft men geen plastic bekers weg te gooien, sponsoren krijgen extra aandacht en je kunt goedkoop een leuk souvenir kopen.

Om 15.00 begonnen de toespraken waar niemand wat van begreep, daarna, zoals altijd bij de opening van een Frans schaaktoernooi, gratis drinken, chips en koekjes. Helaas geen cola dit jaar. Toen iedereen terug in de zaal was, kondigden twee arbiters in twee talen de voornaamste regels aan (speeltempo, geen remise aanbieden voor zet 20, een half uur te laat komen mag) en daarna kon het toernooi beginnen. Vier spelers doen mee aan de open groep, de overigen spelen in de oudste jeugdgroep. Op moment van schrijven, een uurtje na het begin van de partijen, zit iedereen nog achter het bord.

Zaterdag meer nieuws.

Quote van de dag

Huwelijksbureau Martinez: “Sarah (zittend naast Luuk), val jij op blonde jongens met blond haar en een korte grijze broek aan?” 

Saint-Lo verslag heenreis

Dit jaar doen er 13 Nederlandse kinderen mee aan het toernooi in Saint-Lo. Elf daarvan reisden op woensdag 6 juli vanaf Rotterdam cs naar Parijs. Joppe en Dominque Kroon, al ervaren Saint Lo-gangers, kunnen de eerste dagen niet en komen pas vrijdag. Yanic Husers zal ook op die dag arriveren. Hij is wel Nederlander, maar kon in verband met hertentamens pas zeer laat aangeven of hij mee kon doen. Te laat voor ons, maar hij regelde alles zelf en komt op eigen gelegenheid en valt dus ook niet onder het beruchte Hiddo-regime.

De treinreis verliep perfect. Geen vertraging, geen moeilijk doende conducteurs, maar wel enige reizigers die de kinderen tot stilte maanden, iets waaraan slechts korte tijd gehoor aan werd gegeven. Op de stations in Parijs viel meteen de verscherpte bewaking op. Veel meer militairen en politiemensen dan vroeger op de been.

Metrokaartjes waren al in de Thalys gekocht, dus we konden meteen naar RER E, waar we slechts een paar minuten hoefden te wachten. Ruim 1,5 uur voor vertrek arriveerden we op st. Lazare. Iedereen kreeg vijf euro om te besteden. Ik had verwacht dat men iets zou nemen bij de Burger King, maar de meesten kochten chips, ijs en koekjes in een supermarkt.

Ook de trein naar Cherbourg vertrok en kwam op tijd aan. Uitstappen deden we in Lison, waar we een klein kwartiertje moesten wachten op een regionaallijntje naar Saint Lo. Daar ontmoetten we twee Hongaarse vrouwen, die van toernooiorganisator Hubert Beneteau te horen hadden gekregen zich bij ons aan te sluiten. Ze waren echter een beetje in paniek toen ze ons niet konden vinden op St. lazare. In de trein werd natuurlijk geschaakt, gepraat, veel gesnoept en de Hiddo-kwis gespeeld. Daaruit bleek dat de historische en topografische kennis elk jaar slechter wordt en dat Carsten vrijwel alles weet. Fardin nam een eindeloos durende monoloog op met de bedoeling om een vlog op internet uit te brengen. De link krijgt u tzt

In Saint Lo stond drie auto’s klaar die ons, de Hongaren en een Russisch/Estse moeder, woonachtig in Zweden, en haar zoon naar de speelzaal te brengen, een ritje van zo’n vijf minuten, waar we o.a. de start van de etappen in de tour passeerden. De mensa bleek nog een half uur open, dus snel naar daartoe. We moesten daarvoor over allerlei hekken klimmen, die bij nader inzien gewoon open konden. Rijst met vlees of vis en haricot’s. Wat men met de boontjes had uitgespookt, weet ik niet, maar de groene kleur was totaal verdwenen. Smaken deed het evenmin, maar de rijst was prima, evenals de voor- en nagerechten. 

Diverse animateurs, een team van jongeren die allerlei nevenactiviteiten organiseert rondom het toernooi was ook al aanwezig. Vele oude bekenden in dit team, maar ook nieuwelingen. Simon le Marec, de enige persoon die alle kleine Fransjes in toom kon houden, had geen tijd meer. Zijn plaats werd ingenomen door Yannis Aubry, een oud-deelnemer, waarmee Hiddo in het verleden enorme ruzie kreeg over een zwarte dame en drie jaar geleden nog stomdronken tijdens de 14 juli, maar inmiddels volwassen geworden.

Na het eten werd er gevoetbald. En in de speelzaal hing een groot scherm, waarop live de wedstrijd Portugal – Wales te zien was. Dat wordt morgen (nu vandaag) erg gezellig. Na de wedstrijd gingen de ouderen nog even schaken en daarna naar bed. De jongeren gingen al eerder, maar weigerden te slapen. Onder aanvoering van Fardin en Oele werd de meisjeskamer bestormd, slingers in de gang gesmeten en tot diep in de nacht lawaai gemaakt. Toch was iedereen de volgende ochtend op tijd voor het ontbijt. Op Jippe na natuurlijk, die zoals gewoonlijk pas om 8.25 gaat douchen.

Een paar dingen zijn anders in Saint-Lo dit jaar. Het voetbalscherm is al genoemd, maar ook de zaalindeling is anders. De kleintjes < 1400 spelen voorin, daarna de gewone jeugd en helemaal achterin de open groep. Een verbetering, want nu spelen de kleintjes het dichts bij de organisatietafel en kan men ze dus beter in het oog houden. Voor de betere jeugd en volwassenen is het iets rustiger. Verder zijn er plastic bekers te koop voor 1 euro met de toernooiposter erop en de voornaamste sponsoren. Die bekers kunnen worden afgewassen opnieuw worden gebruikt. Goed voor het milieu, nu hoeft men geen plastic bekers weg te gooien, sponsoren krijgen extra aandacht en je kunt goedkoop een leuk souvenir kopen.

Om 15.00 begonnen de toespraken waar niemand wat van begreep, daarna, zoals altijd bij de opening van een Frans schaaktoernooi, gratis drinken, chips en koekjes. Helaas geen cola dit jaar. Toen iedereen terug in de zaal was, kondigden twee arbiters in twee talen de voornaamste regels aan (speeltempo, geen remise aanbieden voor zet 20, een half uur te laat komen mag) en daarna kon het toernooi beginnen. Vier spelers doen mee aan de open groep, de overigen spelen in de oudste jeugdgroep. Op moment van schrijven, een uurtje na het begin van de partijen, zit iedereen nog achter het bord.

Zaterdag meer nieuws.

Quote van de dag

Huwelijksbureau Martinez: “Sarah (zittend naast Luuk), val jij op blonde jongens met blond haar en een korte grijze broek aan?” 

Jeugdtoernooi Saint-Lo 2016

Op de voorlaatste speeldag gebeurde weinig bijzonders. Jip kon een zeer goede klassering definitief vergeten door een nogal passief gespeelde opening. Oele won weer en kon bij een goed resultaat in de slotronde hoog eindigen in zijn leeftijdscategorie.

Tijdens een van de maaltijden van de mensa bleek dat de dames een soort ranking de stars hadden bijgehouden. Hier de resultaten:

Intelligentste hoofd: Jip

Knapste kop: Jip

Mooiste neus: Joppe

Mooiste benen: Jip

Mooiste haar: Luuk

Best gekleed: Barry

Grootste carrierekansen: Luuk en Sarah

Op hoogste leeftijd kinderen: Carsten en Sarah

Beste gevoel voor humor: Hiddo

De overige ranglijsten ben ik vergeten.

’s Avonds werd er door Luuk, Sarah, Yannic, Joppe, Oele, Dominique en Hiddo in een nabijgelegen bowlingcentrum gebowld, met goed internet. Sarah toonde zich de sterkste van een armoedige competitie. Joppe kwam na 0-6 nog redelijk terug, maar met Oele bowlen is levensgevaarlijk. Joppe zal t.z.t. een zeer grappig filmpje op internet zetten.

De laatste dag is het vroeg opstaan, want de ronde begint om 9.00 uur. Jip won en werd tweede in zijn leeftijdscategorie, Oele won ook en werd met dezelfde score vierde C-tje. In de open groep sloot ook Ivo het toernooi goed af en won ruim 100 euro. De Nederlandse spelers kunnen redelijk tevreden zijn: vrijwel iedereen scoorde beter dan zijn rating.

Het door sommigen geplande zwembadbezoek viel in het water: het weer was niet echt goed, er was te weinig tijd, anderen hadden weer geen zin, dus werd er na de lunch wat rond gehangen, wat gevoetbald en weer geweerwolfd.

De prijsuitreiking begon om 16.30 uur. Weer kreeg iedereen een prijs (behalve Yannic, want die speelde bij de volwassenen mee) die kon worden gekozen uit de ruim gevulde tafel met speelgoed en elektronica. Onder andere werd een printer, een fotocamera, een ipad, jeu de boules, een dartspel en een muis gescoord. Ook Hiddo nam een muis mee, want hij had de zijne bij de Mac laten liggen.

Na 1,5 uur praatjes en prijzen afhalen waren er weer de gratis drankjes en koekjes. Weer geen chips. Daarna namen de Fransen afscheid, ging de organisatie opruimen en moesten de Nederlanders de laatste partijen invoeren. Hiddo ging naar het bowlingcentrum om te internetten (het vorige verslag), samen met de Sloveense familie die voor het 2e jaar aanwezig was.

Om 20.00 uur was iedereen bij de mensa, behalve Barry die met de animateurs naar de Mac, een café en ook het bowlingcentrum ging.

Voor het eerst wijn bij het eten, maar die was niet te drinken.

In de avond eerst kamers opruimen en koffer inpakken en daarna leuke dingen doen. Bedtijden waren opgeheven, maar opvallend weinig spelers gingen de hele nacht door. Wel werd nog even alle door de organisatie beschikbaar gestelde ontbijtpakketten in de lockers gestopt, zodat de Russen, Polen en Roemenen wel even moesten zoeken voordat ze iets te eten zouden krijgen.

Om 8.15 stonden de wagens klaar om ons, een paar Russen en de Roemenen naar het station te brengen. Er was zelfs een gedeelte van de trein voor ons gereserveerd!

Precies op tijd arriveerden we in Caen, waar de automaat heerlijke koffie schonk en Yannic eindelijk een Charlie Hebdo kon lezen. Ook de trein naar St. Lazaire, Parijs had geen vertraging. Op het station namen we snel afscheid van de Roemenen om daarna de metro naar de Eiffeltoren te pakken, met bagage en al.

Bij Trocadero een groepsfoto gemaakt, daarna afgedaald naar de brug over de Seine waar Hiddo zijn oude candid camera grapje weer tevoorschijn haalde. Het werkte nog steeds…

Koffers onder bewaking bij de toren neergezet en kinderen kregen ruim een uurtje om hier eens rond te kijken. De meesten namen enkele dure consumpties, Sarah kocht een paar gekleurde Eiffeltorentjes en Dylan werd beroofd van 25 euro.

Het tijdschema was iets te krap, maar gelukkig hadden we nog een minuut of 8 over voordat de Thalys vertrok. Wat slapen, filmpje kijken, filosofische gesprekken met Dylan, wat lezen en de nodige ongein later en we waren al weer in Rotterdam. Onverwacht stonden er toch nog ouders op het perron. Helaas stond de vader van Klaas-Jan in de file en zou pas later komen. Gelukkig nam de moeder van Kevin hem mee uit eten.

Buiten de poortjes stonden de families van de dames ons op te wachten. Daarna snel afscheid genomen, gegeten bij de Burger King en bij een smerige Koreaan.

Om 19.05 de trein naar Groningen genomen en wat er in Frankrijk niet gebeurde, werd in Nederland natuurlijk wel een feit: vertraging vanwege een kapotte wissel. Helaas slechts 20 minuten, zodat Ivo, Yannic en ik geen geld terug kregen.

Tegen 22.45 was ik thuis. Nog even Langs de lijn geluisterd, het antwoordapparaat beluisterd en daarna onder het tourjournaal in slaap gevallen.

Volgend jaar start een etappe van de tour in Saint-Lo. Waarschijnlijk zal het toernooi dan pas om 8 juli beginnen. Naar alle waarschijnlijkheid wordt er weer een nieuwe schaakreis naar Saint-Lo georganiseerd, maar misschien wel iets uitgebreider met voorafgaand aan het toernooi een bezoek aan de tour, een volledige dag invasiestranden, het tapijt van Bayeux en een bezoek aan Mont St. Michel. Zodra de organisatie de toernooidata bekend maakt, zal ik e.e.a. onderzoeken.

Saint-Lo: de laatste dagen en terugreis

Alweer een prachtige natte dag in Saint-Lo. Deze ochtend moesten we om half negen verzamelen op de gang. Gelukkig zag iedereen er heel uitgeslapen uit! ;P Er waren weer drie mensen te laat, maar we zullen geen namen noemen.

We liepen naar de mensa, maar het animatieteam liep samen met een hele grote groep kleine Franse kutkinderen. Wij zaten hier achter en irriteerden ons hier erg aan. We kwamen op het goede idee om de grote groep Franse kutkinderen in te halen. Iedereen rende alsof zijn of haar leven er vanaf hing. Eer waren een paar uitzonderingen die het na twee meter al opgaven en/of hun broek moesten ophijsen. We raden dus alle ouders met kinderen, die geen sport beoefenen, aan om ze toch maar eens naar de sportschool te sturen. Maar gelukkig haalde het grootste deel van de groep de kleine Franse kutkinderen wel in en hoefde dus niet in de rij te staan bij de mensa. Al deze moeite voor een paar stukjes stokbrood.

We kwamen terug van de mensa en iedereen deed zijn eigen ding: Er waren voetballende kinderen, luierende kinderen, schakende kinderen en we hadden een slapende Sarah, die vergeten was een wekker te zetten en hierdoor te laat kwam voor het middageten. Dit te laat-streepje is al weggewerkt. Alle partijen van de zesde ronde werden ingevoerd door Sarah.

We hebben dit jaar meerdere kandidaten voor de kutkinderen!!

• Cristian-Alexandru Botocan (Roemeen met verkeerde opscheer)
• Yannic Husers (Nederlander die sommige partijen verpest)
• Barry Onderbroek (Nederlander die dates verpest)
• Het animatieteam en alle bijbehorende ettertjes (Franssen)

Deze avond hadden we de halve finale van het voetbaltoernooi. Wij hadden ons hiervoor gekwalificeerd. In de eerste ronde moesten we tegen grote mannen. Deze waren heel onsportief en daarom kregen we van de scheidsrechter een penalty, nadat er hands was gemaakt in het strafschopgebied. Joppe werd ook neergehaald en moest uit het veld. Hiervoor dan weer geen vrije trap. Ivo kreeg een wespensteek in zijn benen een bal tegen zijn hoofd waardoor hij nu een lichte hersenschudding heeft. Deze wedstrijd hebben we niet gewonnen, maar Dominique mocht op het laatst nog even keepen en hield een mooie bal uit het doel!!!! De wedstrijd hierna werden we ingemaakt met Klaas-Jan broek optrekkend in het veld. En Hiddo schreeuwend in het veld met telefoon, portemonnee en al. Het was jammer dat w niet doorzijn, maar we hadden wel een gezellige avond.

 Ronde 7 en het pannenkoekentoernooi

We werden weer om half negen verwacht op de gang, weer laatkomers…. Dit keer heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel erg veel.

Ronde 7 startte om 14:00 . ijsjesscore voor beiden niet gehaald.

Het avondeten in de mensa was dit keer een rolletje ingewanden. Dit werd door niemand opgegeten.

Het pannenkoekentoernooi :

Dit jaar waren er twee teams, een sterk team met Ivo, Jip, Oele, Yannic, Joppe en Luuk (the Orange Lions). Er was ook een wat minder sterk team met Barry, Kevin, Sarah, Dylan, Klaas-Jan en Dominique (Gebraden gehakt, omdat de Fransen dit niet uit kunnen spreken). Dit vonden de meeste minder leuk. Hiddo en Carsten zaten met twee Belgen en twee Franssen in een team. Het tweede team verloor vaak maar zat bijna in de Finale (de knock-out ronde) en het eerste team kwalificeerde zich voor de finale, maar viel al snel af. Dit nadat er voor derde keer oprij 3-3 werd gespeeld. Bij de eerste 3-3 werd Jip geloot voor een beslissingspartij, hij won. Bij de tweede 3-3 werd Yannic geloot, hij won ook. Maar bij de derde 3-3 werd Oele geloot. Oele was al wat moe en gestrest en kon de zenuwen er niet ook nog bij hebben. Hij verloor jammer genoeg, maar niemand nam hem dit kwalijk. De tranen stonden we in z’n ogen, maar zodra hij op z’n kamer was en Yannic een grap maakte, had Oele een big smile op z’n gezicht.

De pannenkoeken waren heel erg lekker en voor herhaling vatbaar. De meesten gingen pas om kwart voor 3 naar bed toe.

Het was een hele leuke en gezellige avond.  De beloofde sorbets (voor de matige score enkele dagen geleden) hebben de begeleiders echter nog steeds niet gehad.

SARAH VAN ROODEN EN DOMINIQUE KROON

Een paar opmerkingen van Hiddo:

De eerste zin doet vermoeden dat we steeds slecht weer hebben gehad. Integendeel. Eigenlijk was het alleen op de dag van het bezoek aan de invasiestranden slecht weer, en dit alleen ’s ochtends. Andere dagen iha zonnig en lekker tot warm weer.

Het woord kutkind is een uitvinding van Rosa Ratsma en een schaakvriendin, enkele jaren geleden. Echter Arthur Macon, drager van deze titel, doet dit jaar niet mee. De kandidaten voor de titel zijn vele malen minder irritant dan dit Franse rotjoch.

Pauline Anim, een van de annimateurs, vindt Jip de knapste jongen van het deelnemersveld en heeft voor hem zelfs een foto ter beschikking gesteld. Ze wil met hem wel 8 kinderen, maar die moeten er dan niet zo uitzien of zich gedragen als Oele. En uiteraard moet hij niet nogmaals een joint opsteken, zoals hij in een wild verleden eens gedaan schijnt te hebben.

Er is door een zevental spelers een uurtje gebowld in het plaatselijke bowlingcentrum. De prestaties waren niet om naar huis te schrijven, maar wel bijzonder lachwekkend. Joppe zal tzt een filmpje op facebook plaatsen.

Nog wat info over het pannenkoeken team snelschaaktoernooi. Dit is een toernooi voor teams van zes personen, die gemiddeld maximaal 1650 rating mogen hebben. Sterke schakers moeten dus worden gecompenseerd door zeer matige schakers. Het eerste team van Nederland (met allen in oranje shirts) bestond uit spelers die tot dan toe een goed toernooi speelden, goede snelschakers zijn of underrated waren, of een combinatie daarvan. In de voorrondes (7 ronden Zwitsers) ging het goed, in de knock-out fase liep het dus een stuk minder soepel. Hiddo’s team (Benefra) werd in de 1/16 finales uitgeschakeld.

Het toernooi werd gewonnen door een Frans team, dat een Wit-Russisch team na barrage versloeg. De Belarussen kenden de regels niet (bij een gelijkspel in het beslissingsvluggertje heeft zwart gewonnen) en gingen op zeer brute wijze verhaal halen bij de organisatie. Volkomen onterecht. Wellicht had de organisatie de regels wat beter kunnen publiceren (en ook in het Engels (dat de Wit-Russen trouwens ook niet spreken) en het is inderdaad waar dat het niet gebruikelijk is als wit moet winnen hij dan een gelijke hoeveelheid tijd krijgt, maar klagen achteraf is dom. En zeker de manier waarop. De organisatie heeft ruim 300 schakers een fantastische avond bezorgd, zonder dat daarvoor moest worden betaald.

Saint-Lo voetbal- en pannenkoekentoernooi

Op de derde speeldag stond slechts een ronde geprogrammeerd, die ook nog ’s middags begon. Toch was het niet uitslapen voor de spelers, want elke dag wordt er om 8.30 uur verzameld in de gang om te gaan ontbijten. Op de dagen dat er een ronde om 9.00 begint, gaat een aantal van onze groep al om 8.00 naar het restaurant, op enige honderden meters lopen, de ouderen gaan gewoon om 8.30 uur en nemen het kleine tijdsverlies voor lief.

Daarna wordt er vooral gevoetbald, wat geschaakt en eventueel wat voorbereid. Aan dat laatste hebben niet veel spelers behoefte, maar Oele, die tot nu toe een goed toernooi speelt, wil dat wel. De anderen doen het af en toe of helemaal niet. Analyseren willen de meesten echter wel.

Over de ronde kunnen we kort zijn: slechts zes punten, wellicht hadden sommigen nog wat last van de late avond ervoor. Jip won opnieuw en staat met 4 uit 4 gedeeld eerste. Luuk moest de gedeelde koppositie loslaten door een nederlaag tegen een 13-jarig meisje uit Minsk.

Er zijn heel veel (Wit)-Russen dit jaar. Dat komt ook omdat de trainer van een club uit Stockholm, Vladimir Polley, oorspronkelijk uit Wit-Rusland komt. De meeste leden van zijn club hebben dezelfde achtergrond. Maar ook een behoorlijke delegatie uit Moskou, die helemaal niet zo verschrikkelijk goed zijn. Leuk om mee te praten en eens te horen hoe zij over de situatie in hun land denken. De Russen maken graag contact, ook om hun Engels te verbeteren, de Wit-russen veel minder (en spreken doorgaans helemaal geen Engels). Het lijkt erop dat ze behoorlijk geïndoctrineerd zijn. Putin kan geen kwaad doen, er is democratie en persvrijheid in Rusland, etc, etc. De Oekrainse medewerker heeft hele andere verhalen…..

’s Avonds de eerste ronde van het voetbaltoernooi. De Nederlanders spelen onder de naam: Jip’s bitches. Ze doen onze reputatie eer aan en plaatsten zich eenvoudig voor de volgende ronde die op donderdagavond wordt gespeeld. De reputatie van troublemakers deden ze echter ook eer aan. Er ontstond onenigheid over het wisselbeleid (die was er niet) en ’s avonds laat, toen Hiddo terug kwam van de Macdonalds om daar zijn verslagen en foto’s op internet te zetten, moest het een en ander worden uitgepraat. Er was duidelijk behoefte aan een sterke man. Klaas-Jan zal in de volgende ronde de coaching voor zijn rekening nemen. Daarna werd het team opnieuw ingeschreven.

De volgende dag werd weer een nieuw record lage score neergezet: slechts 3,5 punten. Dat houdt in dat de begeleiders een sorbet van de spelers krijgen. Alleen Oele won zijn partij. Joppe en Kevin speelden onderling remise, waarmee beiden goed wegkwamen. Klaas-Jan en Dylan lijken beiden niet in vorm. Verliezen kan, maar de manier waarop was zeker niet groots. Jip liet zijn eerste halfje liggen tegen een klein Pools meisje dat snel zet, maar toch weinig verkeerds doet, altijd irritant. Sarah, die net als Yannic elke tegenstander een zakje drop geeft, speelde een mooie partij tegen een sympathieke Fransman uit Pau, die graag in het Engels wilde analyseren. Helaas liet ze diverse malen de winst lopen. Barry vindt dat hij van 1200-spelers moet winnen, maar dat lukt dit toernooi nog niet. Gisteren verloren, nu remise. Zijn partij duurde 117 zetten, maar dat hadden er ook best 50 zetten minder mogen zijn. Hij had een voordeeltje van 0,01, en zijn tegenstander liet zien dat hij wel wist hoe het remise te houden.

Na de lunch gingen we in een klein busje van de Wit-Russen naar de invasiestranden. Hun chauffeur verdiende zo wat extra’s, terwijl zijn landgenoten zich vermaakten met het snelschaaktoernooi.

Eerst naar het Amerikaanse kerkhof bij Colleville sur mer, waar 9387 Amerikaanse soldaten liggen begraven. Elke dag wordt door een aantal Franse veteranen bij het monument de last post geblazen, net als in Ieper. Het monument is typisch Amerikaans: de Russische bijdrage aan de overwinning wordt gebagatelliseerd. Daarna naar het vlakbij gelegen museum, na eerst wat groepsfoto’s genomen te hebben. Niet iedereen wilde naar binnen in het kleine, maar vrij goede museum. Er was veel oorlogsmateriaal te zien, en Hiddo gaf af en toe wat uitleg naast de aanwezige teksten. Hij kon het museum niet op fouten betrappen, wat een van zijn favoriete hobby’s is. Via de dure souvenirshop naar Arromanches.

Daar wordt sinds twee jaar een nieuwe 360 graden film gedraaid. Deze film geeft een beter beeld van de strijd in Normandië dan de vorige, maar maakt minder gebruik van het 360 graden effect. Het is altijd weer ontroerend te zien hoe blij mensen zijn bij de bevrijding. Het is nauwelijks voor te stellen wat vier jaar onderdrukking en onvrijheid inhoudt, maar gezien de enorme vreugde bij de bevrijding, moet dat verschrikkelijk zijn geweest. Helaas beseffen vaak te weinig hoe blij we met onze vrijheid (en luxe) moeten zijn.

Na de film nog even het stadje in geweest voor een bezoek aan het strand, de verschrikkelijk dure winkeltjes en een ijssalon, waar men dure, maar lekkere ijsjes had. De hele dag reed een Sloveens gezin, waarvan we vorig jaar moeder en dochter ontmoet hadden, achter ons aan. Barry reed met hun mee naar Saint-Lo, de rest ging in de bus terug. In Saint-Lo gingen we naar de pizzeria waar we twee jaar geleden ook waren. Eindelijk wifi!

Op de kamers werd nog even weerwolven gespeeld, een bijzonder stompzinnig spel waarbij iedereen door elkaar heen schreeuwt, wat meestal voor een melige sfeer zorg, waarna iedereen ver na middernacht ging slapen.

Quote van de dag:

1)      Sarah nadat Dominique had gezegd dat op haar school twee meisjes met de naam Dominique zaten: “Ben jij daar een van?”

2)      Hiddo nadat Yannic meedeelde dat hij vanwege de schoonheid van zijn tegenstander (Honorine Auvray) zich niet goed kon concentreren: “Dan speelde je zeker niet tegen Dominique?”

Saint-Lo 2015 dag 4 en 5

Gisteren was tegen de spelers gezegd dat we de volgende dag om 8.30 uur zouden gaan ontbijten. Twee spelers bleken op de eerste afspraak al te laat. Dylan zou dat later die dag nog twee keer herhalen. Drie te laat streepjes betekent meehelpen met de afwas. Aan het eind van de dag moest hij dan ook meehelpen de mensa op te ruimen, iets wat hij met veel plezier leek te doen.

Omdat het behoorlijk hard regende en Sarah en Ivo zelfs geen jas hadden meegenomen naar Frankrijk, eerst maar eens een voorstelrondje gedaan. Hieruit bleek dat veel spelers in dorpen woonden waar ronduit weinig gebeurde en dit uitje als een van de hoogtepunten uit hun leven zagen. In het dorp van Joppe en Dominique is recent zelfs de eerste auto gesignaleerd. Naast schaken zijn er uiteenlopende hobbies, die lang niet altijd op even fanatieke wijze beoefend worden. De woorden “een beetje” werden opvallend vaak gebezigd.

De regen hield niet op dus, toch maar naar de mensa gewandeld. De meesten hadden ontbijtbeleg meegenomen, Luuk zelfs een grilworst van de beste slager van Nederland, uiteraard uit Voorschoten. Twee dagen later moest hij de inmiddels beschimmelde worst weggooien.

Er was nog geen indeling, dus van voorbereiding kon weinig sprake zijn. Daarom gaven, na enige uitleg over het toernooi, Hiddo en Ivo samen maar een simultaan. Omdat ze elkaars zetten niet begrepen, viel de score erg tegen.

De eerste ronde wordt meestal een hoge score neergezet. Dit keer vielen er 10 punten te bewonderen. Voor de ijsjesscore was 8 al genoeg, dus tijdens het handicaptoernooi, de volgende dag kreeg iedereen overheerlijke waterijsjes in de warme speelzaal. De partij van Oele was vooral het naspelen waard, een leuke draakpartij, waarin hij ook had kunnen verliezen, maar gelukkig rekende Oele beter dan zijn tegenstander, Mael Beneteaudesmouilleres, de oudste zoon van de toernooidirecteur. Zij hebben de rare gewoonte om de achternamen van moeder en zoon aan elkaar te plakken voor het beste resultaat. Als hun nakomelingen allen hetzelfde doen, zal dat grote administratieve gevolgen hebben voor de Franse bureaucratie. De tegenstander van Dylan, een klein meisje uit Rusland, claimde remise vanwege drie keer dezelfde stelling, maar Dylan had geen idee wat ze bedoelde. Ook de Franse scheidsrechter snapte er niets van, maar gelukkig bracht onze Oekrainse vriend uitkomst. De enige zonder partij was Dominique. Omdat er een oneven aantal deelnemers is, was zij, als laagst geplaatste, vrij. Een fout in het Zwitsers systeem, want nu moet iemand in de 2e ronde tegen een veel te sterke tegenstander. Beter is het om nr. helft + 1 de bye te geven.

Er zijn veel Russen en Wit-Russen dit jaar. Misschien komt dat ook omdat de clubtrainer van Saint-Lo uit de Oekraine komt en Russisch spreekt. Alles is naast Engels en Frans ook in het Russisch aangegeven. En ook bij de openingspraatje werd het meeste in het Russisch vertaald. Juliette Auvray vertaalde alles in het Engels, naar een jaartje studeren in Birmingham is haar Engels enorm verbeterd, maar als de microfoon niet werkt heb je daar niet veel aan….

Verder zijn er veel Belgen, zowel Vlaams als Frans sprekende, uiteraard weer de bekende Roemenen (Georghescu, elk jaar weer een paar kilo dikker, zelfs al voor de 14e keer). Hoofdreden om de Roemenen altijd de begane grond te geven is dat deze man geen trappen kan lopen. In totaal zijn er 19 landen vertegenwoordigd op dit toernooi.

De indeling van de speelzaal is ook veranderd: voorin spelen de kleintjes < 1400. Misschien een verbetering, want nu zit men precies voor de tafels van de organisatie die hun beter in het oog kan houden. De volwassenen en de open jeugd groep spelen achterin en in het midden van de zaal.

Wat zeker geen verbetering is, is het gebrek aan internet. Ook geen elektriciteitskabels om de laptops op aan te sluiten, dus worden de partijen, de 1e ronde uitgezonderd, toen de batterij nog vol was, op de kamer van Hiddo ingevoerd.

’s Avonds wordt er veel gevoetbald, gepingpongd en uiteraard geschaakt ter ontspanning. Hiddo ging echter naar de Mac om daar het 1e dagverslag op internet te zetten.

De volgende dag was een zeer zware: twee speelrondes en het handicaptoernooi. Uit de 2e speelronde behaalden de kinderen 7 punten. Oele en Joppe moesten helaas tegen elkaar, speelden enige zetten theorie en besloten toen in interessante stelling het punt te delen. Yannic stond weer slecht, maar zijn tegenstander zag de enige truc niet en binnen een zet of 8 stond hij dan ook mat.

Na drie ronden hebben Jip, Luuk en Ivo nog 100%. Ook Oele doet het goed met 2,5 punten. Hij blijkt een echte schaker te zijn: fanatiek op de juiste manier maar ook verstrooid: in twee dagen heeft hij al drie keer zijn tas ergens laten liggen en een keer een pen vergeten. Ga zo door!

’s Avonds het handicaptoernooi. Er werden zes ronden Zwitsers gespeeld met een basisbedenktijd van 10 minuten, maar sterkere spelers kregen per 50 punten eloverschil een minuut tijdsaftrek. Wel hielden ze altijd 1 minuut over.

Alle Nederlanders scoorden 50% of meer (Hiddo was daar niet tevreden over, Sarah weer wel), en zelfs drie wisten door te dringen tot de laatste 32. Die speelden een KO-toernooi. Jip werd daarin in de 1/8e finales uitgeschakeld, Oele in de 1/16e. Ivo bereikte samen met drie fanatieke Wit-russen de halve finales. Hij versloeg ook deze mensen en was daarmee de derde Nederlander die het handicaptoernooi op zijn naam schreef (naast Stefan Kuipers en Leonore Braggaar).

De finale was om 1.30 uur afgelopen. De C-en D-spelers lagen toen al op bed, maar een vijftal trouwe supporters zagen Ivo de finale winnen.  Yannic en Ivo vierden het succes door ’s nachts te gaan voetballen en naar de intermarche te wandelen en pas om 4.00 thuis te keren. De kamer van Voorschoten en Yannic is nu al veranderd in een enorme puinhoop. Bovendien mist men twee kussens omdat het hoofd van het Franse animatieteam (een tiental studenten dat voor de grote hoeveelheid kleine Fransjes allerlei nevenactiviteiten organiseert) er twee in beslag nam omdat Carsten en Luuk  om 2 uur ’s nachts een kussengevecht hielden met een aantal Fransen in de kamer naast hen.

Quote van da dag:

Oele op de vraag waar Dylan uithing: “Misschien in de kast, want daar heb ik niet gekeken”

Saint-Lo 2015 dag 2 en 3

Lange tijd zag het er niet naar uit dat ik ook dit jaar weer een schaakvakantie naar Saint-Lo zou organiseren. Het toernooi werd wat minder sterk, omdat in ongeveer dezelfde tijd in dezelfde regio sinds een paar jaar een ander groot open toernooi wordt georganiseerd. Vele schaakvrienden uit Frankrijk zijn inmiddels te oud of kozen voor het andere toernooi. En na acht jaar wil je wel eens wat anders.

Mijn idee was om in begin juli een schaakvakantie naar Berlijn of Parijs te organiseren. Daar werden vorig jaar twee open toernooien gehouden. En in beide steden is natuurlijk het nodige te zien en uit historisch oogpunt interessant voor kinderen. Maar beide toernooien stond begin april nog steeds niet op de kalender. Inmiddels kreeg ik een mail uit Voorschoten of het ook dit jaar weer mogelijk was om naar Frankrijk te reizen. Ook Barry wilde graag weer mee. Dus toch maar van mening veranderd en informatie ingewonnen en verspreid.

Barry en Luuk maakten in het westen reclame en zorgden ervoor dat er genoeg mensen zich inschreven om de reis doorgang te doen vinden. Op de Amerikaanse onafhankelijkheidsdag verzamelden we dan ook met 14 personen op het station van Rotterdam voor de lange treinreis naar Normandië.  Velen hadden al eerder in Saint-Lo gespeeld, maar de groep telde ook vijf nieuwkomers, waaronder Ivo die meegaat als speler/trainer, net als Brent twee jaar geleden. Yannic is te oud voor het jeugdtoernooi en gaat bij de volwassenen spelen.

Iedereen arriveerde op tijd. Verrassend, want door het warme weer verwachtten we veel problemen door kromgebogen rails bij de NS, maar waarschijnlijk was het nog niet warm genoeg. De NS is trouwens ontzettend trots als er een keer een trein op tijd rijd, want dat werd steeds omgeroepen bij de diverse stops van mijn trein.

Na een korte kennismaking met spelers en ouders gingen we naar het perron. Ouders konden vanwege de tourniquets niet mee en moesten dus afscheid nemen in de stationshal. Kinderen kregen ook hun eigen kaartjes om door de poortjes te kunnen en niemand slaagde erin het kaartje in de loop van de reis kwijt te raken. Een geweldige prestatie al voor het toernooi begonnen is!

Natuurlijk ging er het nodige mis tijdens de reis. Voor het eerst van mijn leven reis ik zonder paspoort, want die ligt op het visumburo in Amsterdam te wachten op de juiste papieren voor Turkmenistan, Oezbekistan en Kazachstan. Het ding had ik al half mei opgestuurd, niet wetende dat de bureaucratische procedures in deze landen enorm lang duren. En Djoser, mijn reisorganisatie, wilde niet een spoed ID-kaart vergoeden (ruim 100 euro) en dus de gok maar genomen.

In de Thalys het gebruikelijke gezicht: kinderen tekenen, maken een puzzel, spelen een spelletje schaak, snoepen het nodige of zitten op de laptop. Ik raakte aan de praat met een aardige dame uit Nieuw-Zeeland, die voor haar werk als psycholoog een aantal congressen in Europa bezocht. Ik had net een artikel gelezen over een organisatie uit Turkije die fake-congressen organiseerde en zo miljoenen dollars per jaar opstreek en had zo stof voor een interessant gesprek. De dame was ook in Haarlem geweest en raakte niet uitgepraat over deze prachtige stad. Helaas zal ik haar niet weer zien, want 48 uur vliegen naar Nieuw-Zeeland is iets te veel van het goede.

De metrokaartjes in de Thalys waren uitverkocht, maar gelukkig was op het Gare du Nord de rij voor de kaartjes automaat niet lang en de kaartjes daar een stuk goedkoper. Verbazingwekkend was het aantal jonge Fransen dat buitenlanders wilde helpen bij de metro. Klantvriendelijkheid verwacht je toch niet in Parijs.

Vorig jaar reed onze metro niet, waardoor we te laat kwamen op St. Lazaire. Nu was het slechts eventjes wachten voordat de RER kwam, die ons in minder dan 10 minuten naar het andere treinstation van Parijs bracht. Daar kregen de kinderen een half uur vrijaf, wat door de meesten benut werd om ijsjes te kopen.

De treinkaartjes naar Saint-Lo waren door de toernooiorganisatie gekocht en naar mij opgestuurd, maar ik wist niet dat je ze nog door een automaat moest halen (zoals bij ons in een recent verleden de strippenkaart). De conducteur was echter sympathiek en deelde geen 20 euro boete per persoon uit, maar we moesten hem niet nog eens tegenkomen….In de trein werd de Hiddokwis gespeeld: een speler kiest een onderwerp, waarover ik een vraag moet bedenken. Wie het eerst een goed antwoord roept, krijgt een winegum. Sommige spelers bleken veel meer kennis te bezitten dan verwacht (Barry), anderen deden hun reputatie eer aan (Luuk, Carsten, Sarah), en degenen die geen enkel snoepje verdienden zal ik hier niet noemen.

In Lison moesten we overstappen, maar dat mislukte bijna. Om 18.22 stond de trein opeens stil op een station. “Die is lekker op tijd (de NS gewend zijnde)”, dachten we nog, en we pakten onze bagage. Gelukkig zag Joppe net op tijd dat het Bayeux was (de stad met het beroemde tapijt) waar we stil stonden en kon Sarah de trein weer inspringen. Een klein kwartier later waren we in Lison, waar we ruim een kwartier moesten wachten op de volgende trein. Bij het instappen verloor Barry een van zijn voor 40 euro gekochte slippers. Ivo waagde zijn leven en haalde het ding onder de trein vandaan.

Iets naar zevenen kwamen we aan in Saint-Lo. Er stond al een auto klaar om ons naar de speelzaal te brengen en spoedig arriveerden er nog drie. De kinderen hadden onderweg al de kamerindeling besproken. Dit jaar zitten we weer op de 1e etage! Erg prettig, want het bespaart heel veel trappen lopen (er is geen lift).

Om 20.30 ging de mensa open. Een redelijke maaltijd: couscous met voor veel kinderen geen saus, veel gezonde voorafjes en toetjes, maar een taaie steak.

Daarna voetballen en wat kletsen met oude bekenden. Een aantal Roemenen was er al, een aantal zou later op de avond arriveren. De familie Auvray helpt weer met zijn allen mee aan het toernooi. Simon, een 23-jarige student en ooit uitgeroepen tot de Herman (van idols) look-a-like, is dit jaar een van de animatoren, die allerlei nevenactiviteiten organiseren (voetbaltoernooi, een pingpongtoernooi, petanque, olympische spelen en nog veel meer. Zijn 25-jarige vriendin moet in september bevallen. Ze heeft nog geen baan (net afgestudeerd als jurist). De grootouders mogen stevig in de buidel tasten…

Helaas is er het hele toernooi geen internet in de speelzaal. Er zijn problemen met de provider. Nu moeten we verslagen en foto’s online zetten in de intermarche of MacDonald’s, ongeveer op 10 minuten lopen. Maar misschien kopen we ook een internetdatabundel. In ieder geval zal er onregelmatig en minder frequent een verslag gepubliceerd worden.

De bedtijden werden met veel gejuich ontvangen. De B-tjes en A-tjes mogen dat namelijk zelf weten. De C-tjes en D-tjes vonden 22.00 uur te vroeg, maar toen ik zei dat het in praktijk wel later zou worden, acceptteerde men het. Klaas-Jan maakte misbruik van zijn indrukwekkende gestalte en zal om 23.30 uur nog te vluggeren. Toen bleek echter dat hij pas 13 jaar was, moest hij meteen naar bed en was zijn eerste aso-streepje binnen.

Quote van de dag:

Ivo Maris (bij het instappen van de Thalys): “Hiddo, waar moeten we eruit?”

Saint-Lo 2015 verslag heenreis

9 ronden Zwitsers in twee niveaugroepen

Van 5 t/m 12 juli
Reisdagen op 4 en 13 juli
Tegenstanders uit heel Europa
Voor spelers van 8 t/m 18 jaar

Twee prachtige snelschaaktoernooien
Deskundige begeleiding door ervaren schaaktrainers
Elke dag voorbereiding en analyse
Een bezoek aan de invasiestranden van Normandië 
Elke dag een verslag voor het thuisfront
Per Thalys naar Parijs en verder met touringcar of trein naar Saint-Lo
Overnachting in 2-3-4 persoonskamers in een studentenflat direct naast de speelzaal
Drie maaltijden per dag
Een middag of ochtend naar een subtropisch zwembad
Ouders kunnen mee


Prijs: € 475,- voor 10 dagen. Reis gaat door bij minimaal 10 deelnemers

Informatie: 050-5716807 of superhiddo@hetnet.nl
website: http://echecsaglo.fr/festival-2015

Opgave voor 10 juni via e-mail.
Betaling voor 1 juli

Deelnemerslijst per 23 april:

Dylan van Vliet

Carsten van der Hoeven

Luuk Weidema

Barry Broek

Saint-Lo 2015

De laatste dagen

Ruim 50 teams van 6 personen namen deel aan het pannenkoeken snelschaaktoernooi. Prijzen zijn er nauwelijks, slechts enige prullaria. Honderden schakers deden het dus alleen maar een avond plezier, zoals het eigenlijk hoort. Waarom moet er in Nederland altijd prijzen, en het liefst geld, op het spel staan? Na zeven ronden Zwitsers hadden de Pays-back 9 punten, genoeg voor een plaats bij de beste 32. De eerste ronde van de KO-fase overleefden we ook, maar daarna was Wit-Rusland, net als in de voorronden te sterk. Geen Wilhelmus dus, maar wel het nodige geschreeuw en gedoe. Prachtig uitgedoste spelers, met als hoogtepunt een iemand verkleed als duiker, lekkere crêpes en de diskwalificatie van Belarus, na een overdreven actie van Hubert Beneteau, de toernooiorganisator en arbiter, maakten het tot een aangename avond. Jammer dat de Zeeuwen niet meededen.

In de ronden 6 t/m 9 behaalde ik nog twee punten. In de zevende ronde maakte ik een blunder tegen een 10-jarig jongentje van bijna 1700 die een pion kostte. Gelukkig ben ik nu nog een stuk sterker en slaagde ik er toch in te winnen van dit talentvolle Franse jochie, 10e bij het FK t/m 12, dat misschien later GM wordt. In de volgende ronde stond ik goed, totdat ik iets over het hoofd zag. Ik dacht dat ik zeer slecht stond, maar de computer gaf gelijk aan. Maar ik nam het remise-aanbod van mijn tegenstander toch maar aan. In de laatste ronde mocht ik tegen een ander talentvolle jeugdspeler uit Frankrijk aantreden, met Vlaamse voorouders. Na een lange manoeuvreerpartij kon ik het punt binnen slepen. 5-7 is redelijk met een TPR van 1952, maar het kan nog een stuk beter.

Van de jeugdspelers kwam Florian het best voor de dag. Hij heeft slechts een rating van 1302, maar behaalde 6 punten, goed voor een 27e plek. Bart speelde minder sterk dan vorig jaar, en scoorde met 5,5 punten dan ook onder zijn rating. Barry deed het best aardig, maar verloor onnodig zijn laatste twee partijen. Beide keren had hij een stuk voor gestaan. Thomas moet nog veel leren en kan nog een stuk beter, toch mag hij tevreden terug kijken op zijn toernooi. Hij behaalde 4,5 punten, beter dan zijn rating. Zijn oudere broer Martijn behaalde een punt minder, terwijl hij de kennis en vaardigheden in huis heeft om het een stuk beter te doen. Een andere keer dan maar.

Aan de Olympische spelen, georganiseerd door het animateurenteam, deden we niet mee. Wel was het een leuk gezicht om allerlei Franse kinderen spelletjes te zien doen die wij kennen van Koningsdag. Vooral het worstelen op een met zeep besmeerde ondergrond was lachen.

De volgende dag voetbalde Nederland weer. In de foyer hing een groot scherm, waar we de wedstrijd hebben gezien. De toernooiorganisatie had de nevenactiviteiten goed gepland rondom de WK-wedstrijden.

De prijsuitreiking op zondag verliep weer bijzonder gesmeerd: binnen een uur waren we klaar en konden we ons tegoed doen aan cola, calvados, chips en koekjes. Daarna snel afscheid nemen en een beetje lummelen. Alleen de buitenlanders bleven over om ’s avonds nog de restjes in de mensa (ook dit jaar weer bijzonder goed) te eten. Iedereen kon weer kiezen uit een rijk gevulde prijzentafel. Florian koos een mp4-speler, de overige spelers een M&m-pretpakket.

’s Avonds zou er vuurwerk zijn, maar i.v.m. 70 jaar bevrijding van Saint-Lo, op 18 juli, werd dit vijf dagen uitgesteld. Het centrum was dan ook behoorlijk doods, maar niet in Blackbird, waar we de finale hebben gezien. Florian en Bart waren daar niet bij, want die verkenden het centrum van Saint-Lo, met o.a. veel mooie foto’s van de opbouw van de stad na WOII.

De volgende dag vroeg werden we met auto’s naar het station gebracht. Samen met een viertal Hongaren, twee Bosniers, twee Slovenen en een hele hoop Roemenen, stapten we om 8.40 in de overvolle trein naar Parijs. Er stapte ook een grote groep karateka’s in, die een soort reünie/feest hadden in Saint-Lo. Gelukkig moesten we in Caen overstappen. Thomas en Martijn waren daar niet bij. Ze werden al eerder opgehaald door hun ouders voor een vakantie in Bretagne. Op St. Lazare afscheid genomen van iedereen en omdat we drie uren tijd hadden voordat de Thalys naar Rotterdam vertrok, geprobeerd de Eiffeltoren te bereiken. Ik had die al zo’n 15 keer beklommen, maar de andere Nederlanders hadden dit ding nog nooit gezien. We hadden dit beter niet kunnen doen. Vanwege de nationale feestdag was het ding vanaf ongeveer 13.00 gesloten en we konden niet dichterbij dan een paar honderd meter komen, alles was afgesloten.

Dus toch maar snel naar het gare du Nord. Het uurtje vrije tijd werd door de jeugdspelers benut voor een bezoek aan de Mac. Ik was uiteraard verstandiger.

Om 18.02 arriveerde de trein precies op tijd in Rotterdam. Florian en Barry werden opgehaald door hun vader, Bart en ik hebben nog wat gegeten bij YamYam en pakten daarna de trein naar huis. Na 10 dagen was weer een leuke schaakreis ten einde.

Het is jammer dat er weinig Nederlanders van de partij waren. Dit komt misschien omdat ik minder reclame heb gemaakt, misschien ook door de minder gunstige vakantieperiode in de schaakrijke gebieden van Nederland. Voor de 2000-minners is het een prachtig toernooi. Ambitieuze schakers kunnen bij de volwassenen meedoen, daar is genoeg tegenstand (zo’n 25 spelers met meer dan 2000), minder sterke spelers en/of jonger en/of minder ambitieuze spelers kunnen meedoen aan het jeugdtoernooi. Daarnaast prachtige nevenactiviteiten en bij genoeg deelname en animo kunnen de historische stranden van Normandië worden bezocht. Voor de echte kleintjes zijn er nog allerlei sporttoernooitjes. Het toernooi is beter georganiseerd dan het open NK-jeugd en is verder ook veel leuker omdat vrijwel iedereen in de dormitory overnacht, op 50 meter van de speelzaal, er veel meer buitenlanders meedoen en iedereen sowieso een mooi aandenken krijgt. Voor vermaak in de stad is er normaal gesproken het vuurwerk op 13 juli, cafe Blackbird (voor het poulen en darten), de bowlingbaan en het zwembad.

Hopelijk doen er volgend jaar meer spelers uit Nederland mee. Of ik dan weer een reis organiseer, is de vraag. Ik overweeg ook een schaak/cultuurreis naar een toernooi in een wereldstad als Berlijn, Wenen of Barcelona te organiseren voor jongeren van 13-18 jaar. Maar wie weet…..

Resultaten

Ronde 1 t/m 6

Het schaakfestival van Saint-Lo kent dit jaar een heel andere opzet dan voorgaande jaren. Omdat sinds vorig jaar in Avoines, ergens in dezelfde regio, ook een toernooi wordt georganiseerd, is het aantal sterke jeugdspelers een stuk gedaald. Bovendien vond de organisatie het altijd erg moeilijk om de gesloten IM-groep rond te krijgen. Daarom heeft men de laatste groep afgeschaft en er een open groep voor volwassenen en jeugdspelers boven 2000 van gemaakt. Sterke jeugdspelers hebben dus nu meer uitdaging en voor de minder sterke en jongere jeugdspelers is er het gewone toernooi. De groep onder 1400 speelt bovendien 13 ronden met een kortere bedenktijd, ook een verbetering. Het leverde de organisatie meteen een nieuw deelnamerecord op, met meer dan 460 spelers uit 15 landen.

Zoals gebruikelijk verliep de opening weer chaotisch. De geluidsinstallatie is verre van perfect, er moeten veel mensen aan het woord komen die allemaal het nodige te zeggen hebben maar wij toch niet willen horen, en bovendien is vrijwel alles in het Frans, voor ons niet te begrijpen op die snelheid. Veel interessanter waren de gratis drankjes en koekjes, in Frankrijk gebruikelijk na bij de aanvang van het toernooi.

De start van het toernooi werd 45 minuten uitgesteld vanwege treinproblemen, waardoor een aantal spelers te laat zou komen. Uiteindelijk konden we om 16.20 beginnen.

Een flink aantal oude bekenden kwamen we weer tegen: de Roemenen, Audessa Augonne, Cyriel Montpeurt, Matthieu Smith, Juliette Auvray, de wedstrijdleiders en animateurs. Genoeg tijd om even een praatje te maken. Helaas zijn de meeste Fransen van 18-20 jaar die we de afgelopen jaren hebben leren kennen, overgestapt naar een ander toernooi. Maar de Nederlanders maakten snel nieuwe vrienden. Op de donderdagavond is men met een aantal Fransen zelfs gaan bowlen.

Er is ook een groep Zeeuwen aanwezig. Een zevental jeugdspelers met een paar begeleiders, waarvan er een ook speelt. Ze overnachten in een huisje in de buurt. De Dubbeldammen en Bas de Feijter hebben al eens eerder meegedaan. Bas is als tweede geplaatst in het jeugdtoernooi en kan dus meedoen voor de prijzen.

Het jeugdtoernooi wordt nog op dezelfde wijze ingedeeld als voorheen: sterkere spelers krijgen virtuele bonuspunten, waardoor ze niet in de eerste ronden tegen hele zwakke spelers hoeven te spelen. Deze bonuspunten raken ze gedurende het toernooi weer kwijt. De Nederlanders hebben enigszins lage ratings, althans degenen van mijn groep. Toch belette dit hen niet om de eerste ronden goed door te komen: Florian speelde zijn eerste internationale toernooi en startte met twee overwinningen. Daarna volgden helaas twee nederlagen, gevolgd door weer twee remises. Barry deed het fantastisch met 4-5, maar zag in de zesde ronde een aftrekker over het hoofd. Relatief het best deed Thomas het. Tegen alleen maar hogere ratinghouders begon hij met 4 remises (waaronder eentje tegen iemand van met een rating van 1716) en een overwinning. In de 6e ronde bleek hij niet veel slechter te spelen dan zijn tegenstander, maar wel over minder kennis van het spel te beschikken, waardoor hij verloor. Zit nog behoorlijk wat rek in. Martijn zijn partijen kunnen alle kanten op. Meestal begint het vrij rustig, maar vrijwel altijd slaat de vlam in de pan. Hij heeft 2,5 uit 6, maar dat had ook 1 of 5 kunnen zijn. Leuke partijen, maar met iets meer stabiliteit wordt hij nog een stuk sterker. Bart is de enige die onder zijn kunnen speelde. Veel remises tegen 1400 spelers, ook nog een overwinning, maar ook hij liep in de 6e ronde tegen een nederlaag op.

Ikzelf begon met twee zware overwinningen. Na twee ronden had ik 9 uur en 45 minuten achter het bord gezeten en dus weinig tijd gehad om andere partijen te analyseren. Daarna volgde een nul tegen iemand die veel beter was. Om vervolgens twee keer niet te spelen vanwege een griepje. In de zesde ronde een simpele winst gemist en daarna remise gespeeld.

Maandag, de tweede dag van het toernooi, was bijzonder zwaar. Na twee partijen vond ’s avonds het eerste van de drie snelschaaktoernooien plaats: het handicaptoernooi. Sterkere spelers kregen per 50 punten ratingverschil een minuut bedenktijd minder dan hun tegenstander, maar wel hielden ze altijd twee minuten over. De Nederlanders behaalden 3,5 tot 5 punten uit 7 wedstrijden, niet genoeg voor kwalificatie voor de KO-fase van het toernooi (beste 16). Het toernooi wordt vrijwel altijd gewonnen door iemand van in de 2400, zo ook nu. Je kunt je dus afvragen of de minimumbedenktijd niet 1 minuut moet bedragen.

Dinsdag en woensdag werd er ’s avonds niet gespeeld i.v.m. het WK-voetbal. De foyer was beide avonden afgeladen vol en wij werden flink bespot na ons verlies.

Op de woensdagmiddag was er nog wel het 11-rondige snelschaaktoernooi. Hieraan hebben we nooit meegedaan i.v.m. een jaarlijks uitstapje naar Mont St. Michel of de invasiestranden (en vorig jaar de tour), maar met slechts vijf spelers was daar dit jaar geen geld voor. Dus voor het eerst meegedaan, samen met zo’n 200 anderen. De Nederlanders scoorden iha tussen de 6 en 8 punten.

Na de zevende ronde vandaag, is het pannenkoekenteamsnelschaaktoernooi, het jaarlijkse hoogtepunt. Ons team zal onder de naam Pays-back opereren. De gemiddelde rating mag dit jaar de 1650 ook weer niet overschrijden, wij zitten daar enige tientallen punten onder, maar Florian en Thomas, toch al een goede snelschaker, zijn underrated, dus we zullen misschien toch hoge ogen kunnen gooien.   

Resultaten

Bago, bago

Weinig belangstelling dit jaar voor het jaarlijkse jeugdschaaktoernooi in Saint-Lo. Slechts zes deelnemers gaven zich op, waarvan er op het laatste moment ook nog eentje uitviel. Zonder een uitstapje naar Mont St. Michel of de invasiestranden bleef het echter betaalbaar en niet onoverkomelijk voor de overige deelnemers, dus heb ik het toch door laten gaan. Redenen voor de geringe belangstelling? Ongunstige vakantiespreiding, de scholen in de schaakrijke gebieden in het westen en zuiden hebben nog geen vakantie, wellicht de geringe reclame en de concurrentie van diverse andere toernooien in Europa, waaronder Amsterdam? Waarom zou je naar een gehucht in Normandië gaan als je in dezelfde tijd kunt spelen in Barcelona, Berlijn, Wenen, Parijs of onze hoofdstad?

Hoe dan ook, vijf spelers verzamelden zich zoals gebruikelijk om 11.30 op het centraal station van Rotterdam. Ikzelf was ook op tijd, ondanks een vertraging vanwege werkzaamheden aan het spoor tussen Meppel en Zwolle. Na even kennis gemaakt te hebben met de nieuwe spelers, Florian Willemssen en Thomas Kanger en met de “veteranen” Barry Broek, Martijn Kanger en Bart Borm, de Thalys stapten we om 11.58 de Thalys in. De stoelen waren op een vreemde manier genummerd, maar na ruim 5 minuten zoeken vonden we ze toch, vlak bij de bar.

Geen problemen dit keer met de conducteur, die al onze kaartjes goedkeurde en niet vroeg naar paspoorten of op een andere manier moeilijk deed. De vervelende conducteur van vorig jaar liep ook rond, maar keurde ons geen blik waardig. We hadden zitplaatsen bij tafeltjes, zodat er geschaakt en vooral gekaart kon worden. Een Canadees echtpaar met Chinese en Nederlandse roots zat tegenover ons. Ik kon hen enige tips geven over sites in Rome en Parijs. Beide zaten in het primair onderwijs, waarover we geanimeerd konden praten. Helaas konden we ze niet overtuigen dat God niet bestaat, maar daar komen ze vanzelf wel achter als ze dood zijn. E-mailadressen uitgewisseld en ik heb alvast een slaapplaats als ik ooit naar Quebec ga.

Tot Parijs verliep alles perfect, maar helaas is er de RER. De organisatie had treintickets gekocht van Paris St. Lazare naar Saint-Lo voor een schappelijke prijs. Dit kon ook omdat we samen zouden reizen met vier Hongaren. Maar terwijl wij in de stilstaande metro lekker zaten te kletsen met een paar in Groningen wonende Litouwse vrouwen uit Kaunas, verlieten plotsklaps alle Fransen de trein. De metro zou niet rijden naar St. Lazare. Toen wij daar achter kwamen was de metro op het naastgelegen perron al zo vol, dat we er niet meer in pasten zonder de bagage achter te laten. Dat werd dus 25 minuten wachten op de volgende metro, waardoor we 5 minuten te laat op St. Lazare arriveerden en de trein al weg was. Met onze Hongaren. Deze waren zonder ticket in de trein gestapt. Ze zouden dankzij vele telefoontjes tussen hoofdconducteur, politie en organisatie zonder iets te betalen in Saint-Lo arriveren.

In de rij dus om tickets te laten veranderen. Daar stond ook een vijftal Roemenen, die we voor een deel kenden van vorige toernooien. Zij moesten nog tickets kopen, maar konden nu voor een betere prijs op onze tickets mee. Maar ondertussen waren we er wel achter dat de volgende trein pas om 18.50 zou weggaan en we in ieder geval de 2e helft van Costa Rica – Nederland zouden missen.

Om de tijd te vullen gingen even iets eten bij de nabij gelegen McDonald’s. Zoutloze patat, geen milkshake, en de smaak van de burgers is sinds mensenheugenis bekend, maar het vult wel de maag.

In de trein bleek het bijzonder goed te klikken tussen Mari en Ruxandra en de Nederlandse jongens. Iedereen leerde de schaakwoorden in het Roemeens kennen en diverse andere woorden, waarvan we hier niets zullen zeggen. De vertaling van de titel kunt u vast wel ergens op internet vinden. Tussendoor werd er ook nog geschaakt en uiteraard de Hiddokwis gespeeld.

Nieuwe pech in Lisot. Hier zouden we overstappen op de trein naar Saint-Lo. Deze bleek niet te rijden. Wel was er een bus. Hier ontmoeten we een paar Franse schakers uit Saint-Lo, die bij ons in de trein zaten, op de terugweg van een trainingskamp in Metz.

Op het station in Saint-Lo stonden al auto’s klaar om ons naar de speelzaal te brengen. Het was ondertussen al donker geworden en het regende behoorlijk hard. In de auto hoorden diverse malen de naam Robben op de radio schallen, een teken dat er in Brazilië wel iets goed zat.

Na 6 jaar Saint-Lo bleken we eindelijk op de begane grond van de dormitory te slapen! Geen trappen lopen naar de 4e verdieping, zeer vervelend met bagage, onze dag was weer helemaal goed. Bart en Hiddo delen de kamer met een Ier, de anderen slapen samen op een 4-persoons kamer. In de kamer naast ons overnacht Alexandra Dimitrijevic, die ik 10 jaar geleden in Hengelo ontmoette. Ze is veel minder lelijk dan haar foto’s op facebook doen vermoeden. Snel bagage op onze kamer gedropt en gewandeld naar het centrum van de stad, alwaar we bij Black bird (4 ice-tea’s voor 13,70) op maar liefst 7 tv-schermen de 2e helft konden volgen. 

Schaakvakantie in Saint-Lo 2014

De laatste dagen

Ruim 50 teams van 6 personen namen deel aan het pannenkoeken snelschaaktoernooi. Prijzen zijn er nauwelijks, slechts enige prullaria. Honderden schakers deden het dus alleen maar een avond plezier, zoals het eigenlijk hoort. Waarom moet er in Nederland altijd prijzen, en het liefst geld, op het spel staan? Na zeven ronden Zwitsers hadden de Pays-back 9 punten, genoeg voor een plaats bij de beste 32. De eerste ronde van de KO-fase overleefden we ook, maar daarna was Wit-Rusland, net als in de voorronden te sterk. Geen Wilhelmus dus, maar wel het nodige geschreeuw en gedoe. Prachtig uitgedoste spelers, met als hoogtepunt een iemand verkleed als duiker, lekkere crêpes en de diskwalificatie van Belarus, na een overdreven actie van Hubert Beneteau, de toernooiorganisator en arbiter, maakten het tot een aangename avond. Jammer dat de Zeeuwen niet meededen.

In de ronden 6 t/m 9 behaalde ik nog twee punten. In de zevende ronde maakte ik een blunder tegen een 10-jarig jongentje van bijna 1700 die een pion kostte. Gelukkig ben ik nu nog een stuk sterker en slaagde ik er toch in te winnen van dit talentvolle Franse jochie, 10e bij het FK t/m 12, dat misschien later GM wordt. In de volgende ronde stond ik goed, totdat ik iets over het hoofd zag. Ik dacht dat ik zeer slecht stond, maar de computer gaf gelijk aan. Maar ik nam het remise-aanbod van mijn tegenstander toch maar aan. In de laatste ronde mocht ik tegen een ander talentvolle jeugdspeler uit Frankrijk aantreden, met Vlaamse voorouders. Na een lange manoeuvreerpartij kon ik het punt binnen slepen. 5-7 is redelijk met een TPR van 1952, maar het kan nog een stuk beter.

Van de jeugdspelers kwam Florian het best voor de dag. Hij heeft slechts een rating van 1302, maar behaalde 6 punten, goed voor een 27e plek. Bart speelde minder sterk dan vorig jaar, en scoorde met 5,5 punten dan ook onder zijn rating. Barry deed het best aardig, maar verloor onnodig zijn laatste twee partijen. Beide keren had hij een stuk voor gestaan. Thomas moet nog veel leren en kan nog een stuk beter, toch mag hij tevreden terug kijken op zijn toernooi. Hij behaalde 4,5 punten, beter dan zijn rating. Zijn oudere broer Martijn behaalde een punt minder, terwijl hij de kennis en vaardigheden in huis heeft om het een stuk beter te doen. Een andere keer dan maar.

Aan de Olympische spelen, georganiseerd door het animateurenteam, deden we niet mee. Wel was het een leuk gezicht om allerlei Franse kinderen spelletjes te zien doen die wij kennen van Koningsdag. Vooral het worstelen op een met zeep besmeerde ondergrond was lachen.

De volgende dag voetbalde Nederland weer. In de foyer hing een groot scherm, waar we de wedstrijd hebben gezien. De toernooiorganisatie had de nevenactiviteiten goed gepland rondom de WK-wedstrijden.

De prijsuitreiking op zondag verliep weer bijzonder gesmeerd: binnen een uur waren we klaar en konden we ons tegoed doen aan cola, calvados, chips en koekjes. Daarna snel afscheid nemen en een beetje lummelen. Alleen de buitenlanders bleven over om ’s avonds nog de restjes in de mensa (ook dit jaar weer bijzonder goed) te eten. Iedereen kon weer kiezen uit een rijk gevulde prijzentafel. Florian koos een mp4-speler, de overige spelers een M&m-pretpakket.

’s Avonds zou er vuurwerk zijn, maar i.v.m. 70 jaar bevrijding van Saint-Lo, op 18 juli, werd dit vijf dagen uitgesteld. Het centrum was dan ook behoorlijk doods, maar niet in Blackbird, waar we de finale hebben gezien. Florian en Bart waren daar niet bij, want die verkenden het centrum van Saint-Lo, met o.a. veel mooie foto’s van de opbouw van de stad na WOII.

De volgende dag vroeg werden we met auto’s naar het station gebracht. Samen met een viertal Hongaren, twee Bosniers, twee Slovenen en een hele hoop Roemenen, stapten we om 8.40 in de overvolle trein naar Parijs. Er stapte ook een grote groep karateka’s in, die een soort reünie/feest hadden in Saint-Lo. Gelukkig moesten we in Caen overstappen. Thomas en Martijn waren daar niet bij. Ze werden al eerder opgehaald door hun ouders voor een vakantie in Bretagne. Op St. Lazare afscheid genomen van iedereen en omdat we drie uren tijd hadden voordat de Thalys naar Rotterdam vertrok, geprobeerd de Eiffeltoren te bereiken. Ik had die al zo’n 15 keer beklommen, maar de andere Nederlanders hadden dit ding nog nooit gezien. We hadden dit beter niet kunnen doen. Vanwege de nationale feestdag was het ding vanaf ongeveer 13.00 gesloten en we konden niet dichterbij dan een paar honderd meter komen, alles was afgesloten.

Dus toch maar snel naar het gare du Nord. Het uurtje vrije tijd werd door de jeugdspelers benut voor een bezoek aan de Mac. Ik was uiteraard verstandiger.

Om 18.02 arriveerde de trein precies op tijd in Rotterdam. Florian en Barry werden opgehaald door hun vader, Bart en ik hebben nog wat gegeten bij YamYam en pakten daarna de trein naar huis. Na 10 dagen was weer een leuke schaakreis ten einde.

Het is jammer dat er weinig Nederlanders van de partij waren. Dit komt misschien omdat ik minder reclame heb gemaakt, misschien ook door de minder gunstige vakantieperiode in de schaakrijke gebieden van Nederland. Voor de 2000-minners is het een prachtig toernooi. Ambitieuze schakers kunnen bij de volwassenen meedoen, daar is genoeg tegenstand (zo’n 25 spelers met meer dan 2000), minder sterke spelers en/of jonger en/of minder ambitieuze spelers kunnen meedoen aan het jeugdtoernooi. Daarnaast prachtige nevenactiviteiten en bij genoeg deelname en animo kunnen de historische stranden van Normandië worden bezocht. Voor de echte kleintjes zijn er nog allerlei sporttoernooitjes. Het toernooi is beter georganiseerd dan het open NK-jeugd en is verder ook veel leuker omdat vrijwel iedereen in de dormitory overnacht, op 50 meter van de speelzaal, er veel meer buitenlanders meedoen en iedereen sowieso een mooi aandenken krijgt. Voor vermaak in de stad is er normaal gesproken het vuurwerk op 13 juli, cafe Blackbird (voor het poulen en darten), de bowlingbaan en het zwembad.

Hopelijk doen er volgend jaar meer spelers uit Nederland mee. Of ik dan weer een reis organiseer, is de vraag. Ik overweeg ook een schaak/cultuurreis naar een toernooi in een wereldstad als Berlijn, Wenen of Barcelona te organiseren voor jongeren van 13-18 jaar. Maar wie weet…..

Resultaten

Ronde 1 t/m 6

Het schaakfestival van Saint-Lo kent dit jaar een heel andere opzet dan voorgaande jaren. Omdat sinds vorig jaar in Avoines, ergens in dezelfde regio, ook een toernooi wordt georganiseerd, is het aantal sterke jeugdspelers een stuk gedaald. Bovendien vond de organisatie het altijd erg moeilijk om de gesloten IM-groep rond te krijgen. Daarom heeft men de laatste groep afgeschaft en er een open groep voor volwassenen en jeugdspelers boven 2000 van gemaakt. Sterke jeugdspelers hebben dus nu meer uitdaging en voor de minder sterke en jongere jeugdspelers is er het gewone toernooi. De groep onder 1400 speelt bovendien 13 ronden met een kortere bedenktijd, ook een verbetering. Het leverde de organisatie meteen een nieuw deelnamerecord op, met meer dan 460 spelers uit 15 landen.

Zoals gebruikelijk verliep de opening weer chaotisch. De geluidsinstallatie is verre van perfect, er moeten veel mensen aan het woord komen die allemaal het nodige te zeggen hebben maar wij toch niet willen horen, en bovendien is vrijwel alles in het Frans, voor ons niet te begrijpen op die snelheid. Veel interessanter waren de gratis drankjes en koekjes, in Frankrijk gebruikelijk na bij de aanvang van het toernooi.

De start van het toernooi werd 45 minuten uitgesteld vanwege treinproblemen, waardoor een aantal spelers te laat zou komen. Uiteindelijk konden we om 16.20 beginnen.

Een flink aantal oude bekenden kwamen we weer tegen: de Roemenen, Audessa Augonne, Cyriel Montpeurt, Matthieu Smith, Juliette Auvray, de wedstrijdleiders en animateurs. Genoeg tijd om even een praatje te maken. Helaas zijn de meeste Fransen van 18-20 jaar die we de afgelopen jaren hebben leren kennen, overgestapt naar een ander toernooi. Maar de Nederlanders maakten snel nieuwe vrienden. Op de donderdagavond is men met een aantal Fransen zelfs gaan bowlen.

Er is ook een groep Zeeuwen aanwezig. Een zevental jeugdspelers met een paar begeleiders, waarvan er een ook speelt. Ze overnachten in een huisje in de buurt. De Dubbeldammen en Bas de Feijter hebben al eens eerder meegedaan. Bas is als tweede geplaatst in het jeugdtoernooi en kan dus meedoen voor de prijzen.

Het jeugdtoernooi wordt nog op dezelfde wijze ingedeeld als voorheen: sterkere spelers krijgen virtuele bonuspunten, waardoor ze niet in de eerste ronden tegen hele zwakke spelers hoeven te spelen. Deze bonuspunten raken ze gedurende het toernooi weer kwijt. De Nederlanders hebben enigszins lage ratings, althans degenen van mijn groep. Toch belette dit hen niet om de eerste ronden goed door te komen: Florian speelde zijn eerste internationale toernooi en startte met twee overwinningen. Daarna volgden helaas twee nederlagen, gevolgd door weer twee remises. Barry deed het fantastisch met 4-5, maar zag in de zesde ronde een aftrekker over het hoofd. Relatief het best deed Thomas het. Tegen alleen maar hogere ratinghouders begon hij met 4 remises (waaronder eentje tegen iemand van met een rating van 1716) en een overwinning. In de 6e ronde bleek hij niet veel slechter te spelen dan zijn tegenstander, maar wel over minder kennis van het spel te beschikken, waardoor hij verloor. Zit nog behoorlijk wat rek in. Martijn zijn partijen kunnen alle kanten op. Meestal begint het vrij rustig, maar vrijwel altijd slaat de vlam in de pan. Hij heeft 2,5 uit 6, maar dat had ook 1 of 5 kunnen zijn. Leuke partijen, maar met iets meer stabiliteit wordt hij nog een stuk sterker. Bart is de enige die onder zijn kunnen speelde. Veel remises tegen 1400 spelers, ook nog een overwinning, maar ook hij liep in de 6e ronde tegen een nederlaag op.

Ikzelf begon met twee zware overwinningen. Na twee ronden had ik 9 uur en 45 minuten achter het bord gezeten en dus weinig tijd gehad om andere partijen te analyseren. Daarna volgde een nul tegen iemand die veel beter was. Om vervolgens twee keer niet te spelen vanwege een griepje. In de zesde ronde een simpele winst gemist en daarna remise gespeeld.

Maandag, de tweede dag van het toernooi, was bijzonder zwaar. Na twee partijen vond ’s avonds het eerste van de drie snelschaaktoernooien plaats: het handicaptoernooi. Sterkere spelers kregen per 50 punten ratingverschil een minuut bedenktijd minder dan hun tegenstander, maar wel hielden ze altijd twee minuten over. De Nederlanders behaalden 3,5 tot 5 punten uit 7 wedstrijden, niet genoeg voor kwalificatie voor de KO-fase van het toernooi (beste 16). Het toernooi wordt vrijwel altijd gewonnen door iemand van in de 2400, zo ook nu. Je kunt je dus afvragen of de minimumbedenktijd niet 1 minuut moet bedragen.

Dinsdag en woensdag werd er ’s avonds niet gespeeld i.v.m. het WK-voetbal. De foyer was beide avonden afgeladen vol en wij werden flink bespot na ons verlies.

Op de woensdagmiddag was er nog wel het 11-rondige snelschaaktoernooi. Hieraan hebben we nooit meegedaan i.v.m. een jaarlijks uitstapje naar Mont St. Michel of de invasiestranden (en vorig jaar de tour), maar met slechts vijf spelers was daar dit jaar geen geld voor. Dus voor het eerst meegedaan, samen met zo’n 200 anderen. De Nederlanders scoorden iha tussen de 6 en 8 punten.

Na de zevende ronde vandaag, is het pannenkoekenteamsnelschaaktoernooi, het jaarlijkse hoogtepunt. Ons team zal onder de naam Pays-back opereren. De gemiddelde rating mag dit jaar de 1650 ook weer niet overschrijden, wij zitten daar enige tientallen punten onder, maar Florian en Thomas, toch al een goede snelschaker, zijn underrated, dus we zullen misschien toch hoge ogen kunnen gooien.   

Resultaten

Bago, bago

Weinig belangstelling dit jaar voor het jaarlijkse jeugdschaaktoernooi in Saint-Lo. Slechts zes deelnemers gaven zich op, waarvan er op het laatste moment ook nog eentje uitviel. Zonder een uitstapje naar Mont St. Michel of de invasiestranden bleef het echter betaalbaar en niet onoverkomelijk voor de overige deelnemers, dus heb ik het toch door laten gaan. Redenen voor de geringe belangstelling? Ongunstige vakantiespreiding, de scholen in de schaakrijke gebieden in het westen en zuiden hebben nog geen vakantie, wellicht de geringe reclame en de concurrentie van diverse andere toernooien in Europa, waaronder Amsterdam? Waarom zou je naar een gehucht in Normandië gaan als je in dezelfde tijd kunt spelen in Barcelona, Berlijn, Wenen, Parijs of onze hoofdstad?

Hoe dan ook, vijf spelers verzamelden zich zoals gebruikelijk om 11.30 op het centraal station van Rotterdam. Ikzelf was ook op tijd, ondanks een vertraging vanwege werkzaamheden aan het spoor tussen Meppel en Zwolle. Na even kennis gemaakt te hebben met de nieuwe spelers, Florian Willemssen en Thomas Kanger en met de “veteranen” Barry Broek, Martijn Kanger en Bart Borm, de Thalys stapten we om 11.58 de Thalys in. De stoelen waren op een vreemde manier genummerd, maar na ruim 5 minuten zoeken vonden we ze toch, vlak bij de bar.

Geen problemen dit keer met de conducteur, die al onze kaartjes goedkeurde en niet vroeg naar paspoorten of op een andere manier moeilijk deed. De vervelende conducteur van vorig jaar liep ook rond, maar keurde ons geen blik waardig. We hadden zitplaatsen bij tafeltjes, zodat er geschaakt en vooral gekaart kon worden. Een Canadees echtpaar met Chinese en Nederlandse roots zat tegenover ons. Ik kon hen enige tips geven over sites in Rome en Parijs. Beide zaten in het primair onderwijs, waarover we geanimeerd konden praten. Helaas konden we ze niet overtuigen dat God niet bestaat, maar daar komen ze vanzelf wel achter als ze dood zijn. E-mailadressen uitgewisseld en ik heb alvast een slaapplaats als ik ooit naar Quebec ga.

Tot Parijs verliep alles perfect, maar helaas is er de RER. De organisatie had treintickets gekocht van Paris St. Lazare naar Saint-Lo voor een schappelijke prijs. Dit kon ook omdat we samen zouden reizen met vier Hongaren. Maar terwijl wij in de stilstaande metro lekker zaten te kletsen met een paar in Groningen wonende Litouwse vrouwen uit Kaunas, verlieten plotsklaps alle Fransen de trein. De metro zou niet rijden naar St. Lazare. Toen wij daar achter kwamen was de metro op het naastgelegen perron al zo vol, dat we er niet meer in pasten zonder de bagage achter te laten. Dat werd dus 25 minuten wachten op de volgende metro, waardoor we 5 minuten te laat op St. Lazare arriveerden en de trein al weg was. Met onze Hongaren. Deze waren zonder ticket in de trein gestapt. Ze zouden dankzij vele telefoontjes tussen hoofdconducteur, politie en organisatie zonder iets te betalen in Saint-Lo arriveren.

In de rij dus om tickets te laten veranderen. Daar stond ook een vijftal Roemenen, die we voor een deel kenden van vorige toernooien. Zij moesten nog tickets kopen, maar konden nu voor een betere prijs op onze tickets mee. Maar ondertussen waren we er wel achter dat de volgende trein pas om 18.50 zou weggaan en we in ieder geval de 2e helft van Costa Rica – Nederland zouden missen.

Om de tijd te vullen gingen even iets eten bij de nabij gelegen McDonald’s. Zoutloze patat, geen milkshake, en de smaak van de burgers is sinds mensenheugenis bekend, maar het vult wel de maag.

In de trein bleek het bijzonder goed te klikken tussen Mari en Ruxandra en de Nederlandse jongens. Iedereen leerde de schaakwoorden in het Roemeens kennen en diverse andere woorden, waarvan we hier niets zullen zeggen. De vertaling van de titel kunt u vast wel ergens op internet vinden. Tussendoor werd er ook nog geschaakt en uiteraard de Hiddokwis gespeeld.

Nieuwe pech in Lisot. Hier zouden we overstappen op de trein naar Saint-Lo. Deze bleek niet te rijden. Wel was er een bus. Hier ontmoeten we een paar Franse schakers uit Saint-Lo, die bij ons in de trein zaten, op de terugweg van een trainingskamp in Metz.

Op het station in Saint-Lo stonden al auto’s klaar om ons naar de speelzaal te brengen. Het was ondertussen al donker geworden en het regende behoorlijk hard. In de auto hoorden diverse malen de naam Robben op de radio schallen, een teken dat er in Brazilië wel iets goed zat.

Na 6 jaar Saint-Lo bleken we eindelijk op de begane grond van de dormitory te slapen! Geen trappen lopen naar de 4e verdieping, zeer vervelend met bagage, onze dag was weer helemaal goed. Bart en Hiddo delen de kamer met een Ier, de anderen slapen samen op een 4-persoons kamer. In de kamer naast ons overnacht Alexandra Dimitrijevic, die ik 10 jaar geleden in Hengelo ontmoette. Ze is veel minder lelijk dan haar foto’s op facebook doen vermoeden. Snel bagage op onze kamer gedropt en gewandeld naar het centrum van de stad, alwaar we bij Black bird (4 ice-tea’s voor 13,70) op maar liefst 7 tv-schermen de 2e helft konden volgen.